ΠΑΝΑΓΙΑ ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟΝ

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Αμαράντου Ρόδου – Εορτάζει στις 3 Απριλίου εκάστου έτους.

«Ρόδον το αμάραντον, χαίρε, η μόνη βλαστήσασα…»

Ο ύμνος αυτός των Χαιρετισμών χρησιμοποιεί σαν εικόνα ένα λουλούδι με το ωραιότερο άρωμα: Το ρόδο, δηλ. την τριανταφυλλιά. Η Παναγία είναι η Τριανταφυλλιά, απ’ όπου βλάστησε το Τριαντάφυλλο που λέγεται Χριστός.

Ο Χριστός είναι «το ρόδον το αμάραντον». Όποιος πλησιάζει το Χριστό αισθάνεται μία ουράνια ευωδία. Το λέει ο απόστολος Παύλος: «Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις» (Β’ Κορ. 2,15).

Ιησούς! Το ρόδον της σωτηρίας. Βλάστησε στη στείρα γη. Ο Χριστός είναι ρόδο, τριαντάφυλλο, εκ Παρθένου. Και τα ωραιότερα λουλούδια της γης είναι μολυσμένα από το μόλυσμα της αμαρτίας. Ένα λουλούδι είναι απόλυτα αμόλυντο: Ο Ιησούς Χριστός. Και αυτό γιατί γεννήθηκε από Παρθένο, χωρίς το κληρονομικό μόλυσμα του προπατορικού αμαρτήματος.

Και η Παρθένος Μητέρα είναι «ρόδον το αμάραντον», που φανερώνει το αμόλυντον και καθαρόν της Παρθένου. Ο Θεός έψαχνε να βρει ευωδία στον κόσμο, μα πουθενά. Παντού η δυσοσμία της αμαρτίας. Και ξαφνικά, να, βρίσκει ένα λουλούδι. Είναι μοναδικό. Μοσχοβολά.
Ήταν η Μαρία η Παρθένος. Μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο χωρίς μολυσμό, πεντακάθαρη. Παναγία. Ρόδο, τριαντάφυλλο , φυτρωμένο στο βράχο, από τη στείρα Άννα.

Την είδε ο Θεός και οσφράνθηκε το άρωμα της αρετής της. Γι’ αυτό λέγεται «το οσφράδιον του πάντων Βασιλέως».

Όλα τα λουλούδια κάποτε μαραίνονται. Και μάλιστα γρήγορα. Και η ζωή του ανθρωπου ένα λουλούδι είναι που μαραίνεται. Ένα λουλούδι δύο χιλιάδες τώρα χρόνια παραμένει αμάραντο και θα παραμένει στους αιώνες: Η αειπάρθενος Παναγία. Ούτε ο χρόνος μπορεί να την μαράνει. Ούτε οι βλασφημίες των ασεβών μπορούν να την μολύνουν.

Ο κάθε πιστός μπορεί να γίνει ρόδο. Η περίοδος του Δεκαπενταυγούστου αποβλέπει στο να ευωδιάσουμε. Πώς; Με τη μετάνοια και τη νηστεία. Ο ιερός Χρυσόστομος ονομάζει μύρο τη νηστεία: «Στήθι εγγύς του νηστεύοντος και μετέλαβες αυτού ευθέως της ευωδίας· μύρον γαρ έστιν ο νηστεύων πνευμα­τικόν, και διά των οφθαλμών, και διά της γλώττης, και διά πάν­των εμφαίνων την της ψυχής ευταξίαν».

Ας απολαύσουμε τα ρόδα της χάριτος της Παρθένου Παναγίας, του Θεανθρώπου γλυκύτατου Ιησού και της γλυκείας ζωής της Εκκλησίας. Για να φθάσουμε στον γλυκύ παράδεισο.

πηγή: http://www.in-ad.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2024:2012-08-08-15-04-49&catid=208:2010-07-09-08-51-37&Itemid=121

----------------------------------------------------------------

Η ιερά εικόνα της Παναγίας του Αμαράντου Ρόδου τιμάται στη Μόσχα, στο Βορονέζ και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας, όπου φυλάσσονται αντίγραφα αυτής. Στην εικόνα η Υπεραγία Θεοτόκος κρατά το Θείο Βρέφος στο δεξί της χέρι και στο αριστερό της χέρι υπάρχει ένα μπουκέτο από κρίνους. Αυτό το μπουκέτο συμβολικά δηλώνει το αμάραντο άνθος της παρθενίας της Αειπαρθένου.

πηγή: http://www.saint.gr/3808/saint.aspx

----------------------------------------------------------------

Το Ρόδο της Ιεριχούς, το ρόδο της Παναγίας, το αθάνατο ρόδο της Νεκρανάστασης. Ειναι ενα φυτο που συμβολιζει την αιωνιοτητα και το αφθαρτο,αθανατο της ψυχης γιατι ποτε δεν πεθαινει.

Προερχεται απο τις περιοχες της Ιορδανιας.Ειναι το ροδο της ερημου. Η Παραδοση λεει οτι το ροδο της Ιεριχους  πως συντρόφευε την Παναγία στο μοναχικό της ταξίδι από τα  Ιεροσόλυμα στην Αίγυπτο και πως, από σεβασμό στη χάρη της άνοιγε δίπλα της, σε κάθε της στάση και έκλεινε πάλι για να ακολουθήσει τα βήματα της μες την έρημο, κάθε φορά που εκείνη συνέχιζε το δρόμο της!

Η Παναγία δάκρυσε από συγκίνηση και τα ρόδα άνοιξαν από τα δάκρυα Της! Εκείνη τα  ευλογησε να μην πεθαινουν ποτε!