Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριού

Υπάρχουν αγάπες εγωιστικές, αγάπες τυφλές, αγάπες, που διαφθείρουν και καταστρέφουν, γιατί στο βάθος τους κρύβουν το στοιχείο της φθοράς και της ανθρώπινης ανεπάρκειας, όσο κι αν προβάλλονται ως αγνές και καθαρές κρινόμενες με ανθρώπινα μέτρα. Δεν φτάνει δυστυχώς μόνο η καλή διάθεση και ο συναισθηματισμός μας να αγαπούμε. Στην απόλυτη εκτίμηση της ανθρώπινης αυτάρκειας πέφτουν πολλοί στηριζόμενοι στην αγνότητα των προθέσεών τους, όπως υποστηρίζουν. Παίρνουμε το παράδειγμα του ισχυρισμού δύο νέων, που έχουν ισχυρότατο το αίσθημα αμοιβαίας αγάπης. Αφού αγαπούμε, λένε, ο ένας τον άλλο, γιατί να ζητήσουμε άλλη βοήθεια; Αυτή η αγάπη μας καθαγιάζει τον δεσμό μας. Η προαίρεσή μας είναι τόσο καθαρή και τόσο αμοιβαία! Το ίδιο περίπου λένε και άλλοι αναφερόμενοι σε άλλους δεσμούς ή σχετικές δραστηριότητες. Όμως δεν συμφωνεί η πραγματικότητα με αυτούς τους ισχυρισμούς, τους οποίους σύντομα διαψεύδει. Όσο αγνές και αν είναι οι προθέσεις μας, όσο ανιδιοτελής και αν είναι η θέλησή μας για την επιτυχία κάποιου ωραίου και ευγενικού σκοπού, και δεν αμφιβάλλουμε γι' αυτό, δεν είναι αρκετές αυτές οι διαβεβαιώσεις να προφυλάξουν από την εκλογή λανθασμένου δρόμου, από την υπερεκτίμηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων, από τυχόν εκτροχιασμό και κατάληξη από αγάπη σε μη-αγάπη ή, σε αδιαφορία ή ακόμα και μίσος!

Το θαυμαστό γεγονός της Παναγίας της Βηθλεεμίτισσας

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε καιρούς δύσκολους. Ίσως μάλιστα για τη χώρα μας τα πράγματα να είναι ακόμα πιο δύσκολα, εξαιτίας της αποστασίας μας: οι πλειονότητα των Ελλήνων για χρόνια ζει είτε μακριά από το Θεό, είτε έχοντας μία σχέση με τον Θεό εθιμική, φολκλορική! Αναρωτιέται μετά κάποιος γιατί υπάρχει αυτή η κρίση στην Ελλάδα… Φτάνουν οι μέρες να επιλέξουμε το κόμμα που θα βοηθήσει την Ελλάδα και οι πιο πολλοί προσανατολίζονται πάλι στο ένα (από τα δύο) πρώην μεγάλο κόμμα. Γιατί νοιώθουν πως αν δεν το κάνουν τότε θα μας βρει μεγάλο κακό στην Ελλάδα. Αλήθεια, η πίστη μας στο Θεό που έχει πάει;
Σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο μεταφέραμε το μεγάλο θαυμαστό γεγονός που συνέβη πριν από περίπου δύο μήνες στην Αγία Γη των Ιεροσολύμων. Πρόκειται για μία θαυμαστή παρέμβαση της Παναγίας μας στα δύσκολα χρόνια μας για να πάρουμε κουράγιο και δύναμη. Το γεγονός μας το διηγήθηκαν πριν από ένα μήνα περίπου οι αγιοταφίτες πατέρες που διακονούν ως φύλακες στο προσκύνημα της Αγίας Βηθλεέμ. Το Σάββατο που μας πέρασε (26 Μαΐου 2012) είχα την χαρά να βρεθώ εκ νέου στη Βηθλεέμ. Εκεί συναντήθηκα στο ηγουμενείο με τον Πατριαρχικό Επίτροπο Βηθλεέμ Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Ιορδάνου κ.κ. Θεοφύλακτο. Αφού κουβεντιάσαμε για το συγκεκριμένο θαύμα με προέτρεψε να μιλήσω εκ νέου με τους πατέρες του προσκυνήματος της Γεννήσεως και έδωσε την ευλογία και την άδεια να μεταφέρω από ραδιοφώνου το θαυμαστό γεγονός.
Σήμερα το πρωί που διηγηθήκαμε το θαύμα αυτό από ραδιοφώνου υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον από πάρα πολλούς ακροατές. Μας ζητούσαν να το αναρτήσουμε για να έχουν εύκολη πρόσβαση, ώστε να το μεταφέρουν και σε άλλους. Σας καταγράφουμε λοιπόν το περιστατικό προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και της Παναγίας Μητέρας του και Μητέρας μας. 

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ, αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια

Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Από αύριο θα προσέχω, θα διορθωθώ», αλλά και πάλι πέφτω στα ίδια.
- Να βάζης τον Θεό μπροστά∙ να λες: «με την δύναμη του Θεού , θα προσπαθήσω να διορθωθώ», ώστε να βοηθήσει ο Θεός. Το ό,τι θέλεις να διορθωθείς, αυτό σημαίνει ότι δέχεσαι βοήθεια. Ζητάς και από τον Θεό να σε βοηθήσει και ρίχνει ο Θεός το βλέμμα Του επάνω σου. Κάνεις και την μικρή σου προσπάθεια και προχωρείς. Ποιός, όταν δη ένα μικρό παιδάκι να προσπαθεί με τα χεράκια του να κυλήσει μια κοτρώνα ,δεν θα τρέξει να το βοηθήσει, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δη την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήσει να νικήσεις.
Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν ,λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη. Εσύ μπορείς να με απαλλάξεις∙ απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήση τότε ο Θεός; Για να βοηθήση ο Θεός ,πρέπει να καταβάλλει ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί. Δηλαδή είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, για να βοηθήσει μετά ο Θεός. Σε καμμιά περίπτωση δεν βοηθιέται, αν δεν θέλει να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Εμείς μερικές φορές πάμε να αποκτήσουμε την Χάρη και τα χαρίσματα του Θεού με έναν μαγικό τρόπο. Νομίζουμε πως χωρίς αγώνα θα αποκτήσουμε μια αρετή ή ακόμη και θα αγιάσουμε.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης

«Ο αυτοκράτορας:...Ναι, επιθυμώ να πεθάνω εδώ μαζί σας».
 
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 
 
«Ο αυτοκράτορας, εξακολουθεί στην αφήγησή του ο Μοσχοβίτης, άκουσε σιωπηλά τους συμβούλους του». Η συμβουλή σας είναι εξαιρετική. Σας ευχαριστώ για αυτή. Γνωρίζω ακόμα και πόσο ωφέλιμο για τον αγώνα σας θα μπορούσε να είναι το διάβημα που προτείνετε, επειδή, όπως πολύ σωστά λέτε, όλα μπορούν να συμβούν εκτός από το ότι ποτέ δεν θα αποφασίσω να εγκαταλείψω μέσα σε τέτοια συμφορά τον κλήρο μου και τις άγιες εκκλησίες και την πρωτεύουσα, το θρόνο και το λαό μου. Τι θα έλεγε για μένα η οικουμένη; Αντίθετα, σας ικετεύω να μου ζητήσετε να μη σας εγκαταλείψω. Ναι, επιθυμώ να πεθάνω εδώ μαζί σας. Έπειτα έσκυψε και έκλαψε πικρά, και μαζί του έκλαψαν ο πατριάρχης και όλοι οι παρόντες. Και εκ νέου έστειλαν αγγελιοφόρους στην Πελοπόννησο, στα νησιά και στη Φραγκία.
Η δραματική αυτή σκηνή, την οποία έτσι τη διηγείται ο άσημος χρονογράφος, ενέχει αναμφισβήτητο μεγαλείο. Βλέπουμε να διαγράφεται ο ηρωικός χαρακτήρας του άτυχου ηγεμόνα, ο οποίος μόλις μετά από λίγες μέρες επρόκειτο να θυσιαστεί για χάρη του λαού του.
       Ο βασιλιάς εκείνος ο γενναιότερος από οποιονδήποτε άλλον επαναλάμβανε πολλές φορές ότι για αυτά ο καλός ποιμένας όφειλε να θυσιάσει τη ζωή του για το ποίμνιο. 

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
Γουσταύου Σλουμβερζέ «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και η πολιορκία και άλωσις της Κωνσταντινουπόλε­ως», μετάφρασι Σπυρ. Λάμπρου, έκδ. Βασ. Ρηγόπου­λου, Θεσσαλονίκη 1991, σσ. 220-21.
Πηγή: Περιοδικόν Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία
Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Θεσσαλονίκη

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ

       
Πατρίδα του η Ν. ΡΩΣΣΙΑ (Ουκρανία)
Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρα­τεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ' όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλου­χημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.
Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζε­ται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ' εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.

Βασανίζεται να αρνηθεί το Χριστό
Καταδικασμένος ψυχολογικά στην περιφρόνη­ση και το μίσος των Τούρκων, είναι ο «κιαφίρ», ο «άπιστος» που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια. Και τον χτυπούν με χοντρά ξύλα ραβδιά, τον κλω­τσούν, τον φτύνουν, του καίνε τα μαλλιά και το δέρμα της κεφαλής του με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα.

Ο τακτικός εκκλησιασμός

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ο τακτικός εκκλησιασμός δεν αποτελεί για τον πιστό μιαν απλή συνήθεια, ένα τυπικό θρησκευτικό καθήκον, μια κοινωνική υποχρέωση ή έστω μια ψυχολογική διέξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό της καθημερινότητος.

Αντίθετα, με την προσέλευσή του στο ναό εκφράζει μιαν υπαρξιακή του ανάγκη. Την ανάγκη να ζήσει αληθινά, αυθεντικά. Να συναντήσει την Πηγή της ζωής του, το Δημιουργό του, και να ενωθεί μαζί Του.

Να εκφράσει την αγάπη και την ευλάβειά του στην Παναγία μας και στους Αγίους, του φίλους του Θεού. Να νιώσει δίπλα του τους πνευματικούς του αδελφούς.

Το σώμα και το αίμα του Χριστού, που μεταλαβαίνει στη θεία Λειτουργία, του χαρίζουν αυτή την πληρότητα, τον κάνουν να αισθάνεται «συμπολίτης των αγίων και οικείος του Θεού».

Έτσι, αναχωρεί από το ναό με τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσει σύμφωνα με το θείο θέλημα και με την προοπτική της αιώνιας ζωής τη φθαρτότητα του καθημερινού του βίου.

Ἕνα θαυμαστό γεγονός: Ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος τοῦ Ἀγαθωνίτη ἀπό τόν Γέροντα Κύριλλο


να θαυμαστό γεγονός: σπασμός τς χειρός το Γέροντος Βησσαρίωνος το γαθωνίτη πό τόν Γέροντα Κύριλλο

Τ θαυμαστ ατ γεγονς  τ διηγήθηκε διος Γέροντας Κύριλλος, πρν μερικ χρόνια, μπροστ π τ λάρνακα το φθαρτου Γέροντα Βησαρίωνος στν ερ Μον γάθωνος στν Οτη.

Παρόντες ταν, κτς π μένα, τν δελφή μου Σοφία, τ σύζυγό της Κωνσταντνο, κα   Καθηγούμενος τς ερς Μονς γάθωνος Γέρων Δαμασκηνός. πίσης, συνοδς το Γέροντος Κυρίλλου πατρ Γαβριήλ, νν Καθηγούμενος τς Μονς σίου Δαβίδ, κα ερέας τς πάτης Δημήτριος Καραγιάννης.

Λίγο νωρίτερα εχαμε τελέσει, λοι μαζί, Θεία Λειτουργία  στ μετόχι το Μεγάλου Μετεώρου στν πάτη κα εχαμε μαζί μας τν τιμία Κάρα το σίου Δαβίδ. Τν εχε φέρει Γέροντας μ τος πατέρες στ Λαμία.

κε, μπροστ στ ερ σκήνωμα το σίου Βησσαρίωνος, Γέροντας μας διηγήθηκε τ κόλουθα:

Πρν λίγα χρόνια,  χι μακρι π τ χρόνο τς νακομιδς το φθaρτου λειψάνου το  σίου Βησσαρίωνος, Γέροντας Κύριλλος εχε τν πιθυμία  κα προσλθε στ Μον γάθωνος γι ν προσκυνήσει τ ερό λείψανο.

Τν ποχ κείνη τό σκήνωμα το  σίου ταν μν στ διο σημεο (στ ριστερ παρεκκλήσι το Καθολικο) λλ χωρς τ μεταγενέστερη γυάλινη κάλυψη – προθήκη το ξύλινου κουτιο, που άρχικά ναποτέθηκε.  τσι μποροσε κάποιος ν σπασθε  πευθείας  τ σκήνωμα χωρίς την παρεμβολή της γυάλινης προθήκης.

Γέροντας Κύριλλος θελε ν σπασθε τ χέρι το σίου πο κρατάει σφικτά τ μικρ Εαγγέλιο, δη π τ χρόνο τς ταφς του.

Πλησίασε, λοιπν, μ ελάβεια πρς τ ερ λείψανο κα μ πίστη επε παρακλητικ πρς τν σιο :