Η ανακήρυξη της αγιότητας του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

του Γεωργίου Ζαραβέλα

Σαν σήμερα πριν από 52 χρόνια έλαβε χώρα η επίσημη αναγνώριση της αγιότητας του Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτη Πενταπόλεως και πολιούχου του νησιού μας. Ήταν 5 Νοεμβρίου του 1961, οπότε η Αίγινα και ειδικά το μοναστήρι του Αγίου, είχαν ντυθεί τη λαμπρότερη και πλέον πανηγυρική φορεσιά τους. 41 χρόνια μετά από την οσιακή κοίμηση του Αγίου (+9 Νοεμβρίου 1920), έρχεται και επίσημα η ένταξή του στους χορούς των αγίων. Η Μονή και όλο το νησί πλημυρίζουν από κόσμο που έφτασε ευλαβικά για να εορτάσει την μεγάλη ημέρα της επίσημης δικαίωσης του μακαριστού αρχιερέα, λίγες ημέρες πριν από την επέτειο της κοίμησής του.

Της επίσημης τελετής ανακήρυξης της αγιότητας του Μητροπολίτη Πενταπόλεως Νεκταρίου Κεφαλά είχε προηγηθεί η από 20 Απριλίου 1961 υπ. αριθμόν 260 πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η πράξη αυτή, αφενός αναγνώριζε την αγιότητα του μακαριστού μητροπολίτη Πενταπόλεως και αφετέρου καθιέρωνε ως ημέρα μνήμης του την 9η Νοεμβρίου κάθε έτους. Με αφορμή την απόφαση του Πατριαρχείου, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέδωσε σχετική εγκύκλιο προς όλες τις Μητροπόλεις της χώρας (Εγκύκλιος 1161/30.6.2013) με την οποία καλούσε τους πιστούς να εκφράσουν πανηγυρικά τιμή στον σύγχρονό τους Άγιο Νεκτάριο.

Φυσικά, η γνωμοδότηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αγιότητα του Αγίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αυθαίρετη πρωτοβουλία που επέβαλλε την τιμή προς τον μακαριστό Μητροπολίτη. Η τιμή προς τον Άγιο ξεκινά ήδη από την οσιακή κοίμησή του. Ο λαός εκδηλώνει την αγάπη, την τιμή και την αναγνώρισή του προς τον Άγιο καθ’ όλη την πορεία του άψυχου λειψάνου του από την κλίνη του Αρεταίειου Νοσοκομείου της Αθήνας, όπου ο Άγιος εξέπνευσε, ως τον Πειραιά, το λιμάνι της Αίγινας, την πεζοπορία από αυτό ως το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας που ο ίδιος ανάστησε από ερείπια, αλλά και ως την τελευταία κατοικία του μετά την εξόδιο ακολουθία.

Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος δεν πέρασε στην αφάνεια όπως τόσοι άλλοι πρόγονοί μας. Η φιγούρα του έμεινε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη όχι μόνο των Αιγινητών, αλλά και όλων όσων τον έζησαν και συναναστράφηκαν μαζί του. Η φήμη του ως άγιου άνδρα εξαπλώνεται σταδιακά όχι μόνο στο ταπεινό νησί του Σαρωνικού, αλλά και στην πρωτεύουσα, σε ολόκληρη τη χώρα, ακόμα και εκτός Ελλάδας. Τα θαύματα του Αγίου ακόμα και από τη στιγμή του χωρισμού του από τα επίγεια, αλλά και η οσιακή ζωή του δημιουργούν ένα κίνημα ιδιαίτερης τιμής και ευλάβειας προς το πρόσωπό του. Από τις πρώτες ημέρες της εκδημίας του Αγίου το πιστό πνευματικό του τέκνο, ο Άγιος Σάββας της Καλύμνου, φιλοτεχνεί εικόνα με τη μορφή του Αγίου και την τοποθετεί προς προσκύνηση στο καθολικό του μοναστηριού.

Η φήμη του Μητροπολίτη Πενταπόλεως φέρνει όλο και περισσότερους πιστούς στο μικρό μοναστήρι του να προσκυνήσουν το μνήμα που σκεπάζει το λείψανό του και να λάβουν ευλογία από αυτό. Πάμπολλες οι περιπτώσεις προσκυνητών της μονής που βίωσαν κάποιο θαυματουργικό περιστατικό με τη συνδρομή του Αγίου, το οποίο τους άλλαξε τη ζωή. Η εκταφή του λειψάνου του Αγίου για πρώτη φορά τρία έτη μετά την κατάθεσή του στην αιγινήτικη γη προξένησε έκπληξη σε όσους αντίκρισαν το λείψανο του Αγίου άφθορο, να εμφανίζει παράξενη ζωτικότητα και ευκαμψία, να αναβλύζει ανεξήγητη ευωδία λουσμένο από μύρο, το οποίο έρρεε από αυτό αδιάκοπα. Η σκηνή αυτή επαναλήφθηκε άλλη μία φορά. Εάν πριν υπήρχε υποψία της αγιότητάς του, τώρα πλέον υπάρχει βεβαιότητα.

Στην τρίτη εκταφή του Αγίου στις 2/3 Σεπτεμβρίου του 1953, 33 χρόνια μετά την εκδημία του, το λείψανο του Αγίου είχε πλέον αποσυντεθεί. Όμως, η ίδια ευωδία με εκείνη που αισθάνθηκαν όσοι αντίκρισαν την αφθαρσία των προηγούμενων εκταφών κατέκλεισε τον χώρο της μικρής μονής στη μέση της Αίγινας. Με εντολή του μακαριστού Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Προκοπίου τα οστά του Αγίου ανασύρθηκαν από το μνήμα και με λαμπρή τελετή τοποθετήθηκαν σε λάρνακα, όπως τα συναντούμε έως σήμερα στο καθολικό της μονής. Σε ανάμνηση αυτής της ημέρας καθιερώθηκε ο κατ’ έτος εορτασμός της ανακομιδής των χαριτόβρυτων λειψάνων του την τρίτη ημέρα του Σεπτεμβρίου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η επίσημη, εκκλησιαστική ανακήρυξη της αγιότητας του ήταν επιβεβλημένη. Ο πολύπαθος Νεκτάριος Κεφαλάς, ο οποίος γνώρισε όσο κανείς την φτώχεια, τη δυστυχία και τον διωγμό -ακόμα και από την επίσημη Εκκλησία- αναγνωρίζεται πλέον πανηγυρικά ως προστάτης και έφορος της Εκκλησίας, αλλά και της Αίγινας και καθίσταται μία από τις λαμπρότερες μορφές της ορθόδοξης πίστης με διεθνή και παγκόσμια ακτινοβολία, κατακτώντας πανθομολογούμενη τιμή και σεβασμό.

Σήμερα η μονή της Αγίας Τριάδας με επίκεντρο τα θαυματουργά λείψανά του, την τίμια κάρα του και τον τάφο του αποτελούν προσκύνημα για χιλιάδες πιστών, οι οποίοι φθάνουν σε καθημερινή βάση ακόμα και από τα πέρατα του κόσμου για να λάβουν την ευλογία του Αγίου. Ο προσκυνητής με την είσοδό του  στη μονή έρχεται σε άμεση επαφή με τον Άγιο. Κατασπάζεται τα άγια λείψανά του και το μνήμα του, περπατά στην αυλή που εκείνος περπατούσε, ξαποσταίνει κάτω από το πεύκο που ο ίδιος φύτεψε με τα χέρια του και όρισε να γίνει το φυλακτήριο κάτω από το οποίο θα ενταφιάσουν το σώμα του μετά την μετάβασή του στην άλλη ζωή, εισέρχεται στο ταπεινό κελάκι του, όπου έζησε αμέτρητες ώρες προσευχής και μελέτης, το οποίο σώζεται σαν να μην πέρασε μια μέρα από την κοίμησή του.

Πραγματικά ο σύγχρονος προσκυνητής της μονής περνά από το σήμερα της κοσμικής, ημερολογιακής παρουσίας του σε ένα άλλο σήμερα, σε ένα άλλο παρόν, λουσμένο από τη χάρη του Αγίου και την αγιότητά του, που σαν σήμερα η Εκκλησία ανακήρυξε περήφανα.

πηγή: http://www.aeginalight.gr/article.php?id=37341#.Un0NMnCmgRt