Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Από τον βίο του Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου του Καππαδόκου

…Πολλές φορές που έβλεπε τους ανθρώπους να τον θαυμάζουν μετά από κάθε θαύμα που έκανε, έλεγε απότομα: « Ε, τι νομίζετε; Ότι είμαι Άγιος; Και εγώ ένας αμαρτωλός άνθρωπος είμαι και χειρότερος από εσάς. Δεν με βλέπετε και που θυμώνω; Εάν βλέπετε να γίνονται θαύματα, αυτά τα κάνει ο Χριστός. Εγώ μόνον τα χέρια μου υψώνω και τον παρακαλώ »…

…Επειδή ο Πατήρ είχε μεγάλη Ορθόδοξη ευαισθησία, αισθανόταν πολύ βαθιά την μεγάλη ευθύνη του ποιμνίου του και επαγρυπνούσε, πώς να το προφυλάξη και από τους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, οι οποίοι έκαναν προπαγάνδα στην Ανατολή με τους δασκάλους που έστελναν να κάνουν προσηλυτισμό. Γι’ αυτό ο Πατήρ αναγκάσθηκε να πάρει τρεις βοηθούς στο Σχολείο, τους πιο μορφωμένους του χωριού, για δασκάλους και να μη δέχεται κανέναν απ’ έξω. Ενώ στις αρχές ήταν πολύς ο φόβος από τους Τούρκους και το Σχολείο το είχε σαν κρυφό Σχολείο, αργότερα ήταν χειρότερος ο φόβος από τους προτεστάντες, διότι ήθελαν να μολύνουν την Ορθόδοξη πίστη των παιδιών…

…Η Σωτηρία Χριστοφορίδου διηγήθηκε ότι μια Τουρκάλα τυφλή, ονόματι Μεριάμα, την είχαν φέρει στον πατέρα Αρσένιο, ο οποίος την διάβασε και ήρθε το φως της…


πηγή: Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ιερόν Ησυχαστήριον « Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος », Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.