Ο μοναχός Νικόδημος, από τα
Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, συνάντησε κάποτε κοντά στη Ριζάρειο τον Άγιο, ο
οποίος και τον χαιρέτησε με τον αγιορείτικο χαιρετισμό ''Ευλογείτε'', που ήταν,
τότε τουλάχιστον άγνωστος στους πολλούς.
Απόρησε ο μοναχός και ακολούθησε ο ακόλουθος
διάλογος:
- Πώς γνωρίζετε, πάτερ, το ''Ευλογείτε'';
- Και εγώ, Γέροντα, μοναχός είμαι.
- Φαίνεσθε ότι είσθε και παπάς. Πού είσθε εφημέριος;
- Είμαι εδώ εις τον Άγιον Γεώργιον της Ριζαρείου.
- Τότε θα είσθε ο μητροπολίτης Πενταπόλεως, διότι γνωρίζω καλώς ότι αυτός είναι εκεί εφημέριος. Διατί δεν φέρετε εξωτερικώς το διακριτικόν σας;
- Μέσα μας Γέροντα, πώς θα έχουμε τον Χριστό, μέσα μας. Αυτό έχει σημασία. Τα εξωτερικά δεν είναι και τόσον απαραίτητα, απάντησε με γλυκύτητα και ταπεινοφροσύνη ο Ιεράρχης.
- Πώς γνωρίζετε, πάτερ, το ''Ευλογείτε'';
- Και εγώ, Γέροντα, μοναχός είμαι.
- Φαίνεσθε ότι είσθε και παπάς. Πού είσθε εφημέριος;
- Είμαι εδώ εις τον Άγιον Γεώργιον της Ριζαρείου.
- Τότε θα είσθε ο μητροπολίτης Πενταπόλεως, διότι γνωρίζω καλώς ότι αυτός είναι εκεί εφημέριος. Διατί δεν φέρετε εξωτερικώς το διακριτικόν σας;
- Μέσα μας Γέροντα, πώς θα έχουμε τον Χριστό, μέσα μας. Αυτό έχει σημασία. Τα εξωτερικά δεν είναι και τόσον απαραίτητα, απάντησε με γλυκύτητα και ταπεινοφροσύνη ο Ιεράρχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.