Μετά από αυτή την εμπειρία και την σχέση του με τα άρρητα μυστήρια, ο Κύριος επέτρεψε, «ίνα μη υπεραίρηται» ο Απόστολος Παύλος, να τον βρει κάποιος ανυπόφορος πειρασμός. «σκόλοψ τη σαρκί άγγελος σατάν».
Για αυτό το θέμα παρεκάλεσε τρείς φορές τον Κύριο να τον απαλλάξει από την δοκιμασία. Αλλά ο Κύριος του είπε: «αρκεί σοι η χάρις μου. Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Και ο Παύλος, αντιλαμβανόμενος τον λόγο του Κυρίου, καταλήγει: ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείες μου, ίνα επισκηνώση επ εμέ η δύναμις του Χριστού. «όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί».
Αυτή είναι η εν Χριστώ ελευθερία. Το ευαγγέλιο της χαράς. Η καινή κτίσις, ο παράδεισος για όλους. Αυτή είναι η ανατροπή της πεπτωκυίας καταστάσεως και λογικής: να καυχάσαι για τα βάσανα και τις δοκιμασίες. Να είσαι δυνατός, όταν ασθενείς.
Έτσι, ο Παύλος, ως νέος Μωησής κατερχόμενος από το όρος της θείας αρπαγής, καταγράφει τον νέο νομο της Χάριτος, όχι πάνω σε πέτρινες πλάκες, αλλά πάνω στις πλάκες της ανθρώπνης καρδιάς.
Τα άρρητα ρήματα που άκουσε φανερώνονται με αυτή την θεία αλλοίωση και την άκρα ταπείνωση στη ζωή και στη διαγωγή του.
Φανερώνει και ζει το γεγονός ότι καταργήθηκε ο θάνατος, με το να ομολογεί: «Όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί». Και όταν πεθαίνω για τον Χριστό, τότε πραγματικά ζω.
«εμοί μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διού εμή κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω». Πέθανε ο κόσμος, εσταύρωται, δεν υπάρχει για τον Παύλο. Πέθανε ο Απόστολος για τον κόσμο, εσταύρωται, δεν υπάρχει για αυτόν. Έτσι, όντως υπάρχει, ζει αληθινά ο Απόστολος. Και υπάρχει για αυτόν ο κόσμος.
Έχει ο Παύλος την απάθεια του κεκοιμημένου και την άκρα ευαισθησία εκείνου που, «ως εκ νεκρών ζων», μετέχει στην όντως ζωή και βοηθεί τον σύμπαντα κόσμο.
Αρχιμ. Βασιλείου Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Ιβήρων
Φως Χριστού φαίνει πάσι
2002 Ιερά Μονή Ιβήρων
Εκδόσεις Αρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.