παράκληση της Παναγίας

Αθανασίου Αθανασιάδη, Θεολόγου

 "Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των Αγγέλων παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει"
ψάλλουμε στις παρακλήσεις της Παναγίας κατά τον δεκαπενταύγουστο. Γιατί γίνονται οι γιορτές και οι παρακλήσεις; Εύλογο το ερώτημα, εύλογη και η απάντηση: Γιατί, τιμάμε και μεγαλύνουμε το όνομά της υπερευλογημένης μητρός του Κυρίου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, που είναι η μητέρα όλου του ανθρωπίνου γένους. Γιατί είναι το σπουδαιότερο και αγιότερο πρόσωπο που παρουσίασε ποτέ η γη. Είναι κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης "η μετά Θεόν, Θεός". Γι' αυτό και ονομάζεται όχι απλά αγία, αλλά Παναγία.
Σε κάθε γωνιά της γης ακούγονται ικεσίες, προσευχές, παρακλήσεις, ύμνοι, ευχαριστίες, τάματα προς τιμήν της Παναγίας. Για ποιόν λόγο; Γιατί η Παναγία είναι η μεσίτριά μας προς τον φιλάνθρωπον Θεόν. Μεσιτεύει με τις σωστικές πρεσβείες της υπέρ των ανθρώπων και επηρεάζει τις βουλές του Υιού της. Όπως η μάνα αγαπάει ανιδιοτελώς τα παιδιά της και τα φροντίζει και τα προστατεύει, πόσο μάλλον μας προστατεύει η μεγάλη Μάνα μας, η Παναγία από κάθε κίνδυνο και πειρασμό!
Γι' αυτό, η ευγνωμοσύνη, η εμπιστοσύνη και η αγάπη του πιστού λαού στην Παναγία αποτυπώνονται τόσο στην υμνογραφία και την λαογραφία όσο στην τέχνη και στην λατρεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι από τις εκκλησιαστικές ακολουθίες οι πιο δημοφιλείς είναι οι Χαιρετισμοί της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και οι παρακλήσεις του Δεκαπενταύγουστου.

Παντού υπάρχει η εικόνα Της! Μέσα σε καταστήματα, σε χώρους εργασίας, σε χωριά και σε πόλεις Παντού! Ίσως σε μερικά σπίτια να μην υπάρχουν οι φωτογραφίες των γονέων, αλλά το καντήλι της Παναγίας καίει νύχτα και μέρα ακοίμητο. Γιατί; Γιατί η Παναγία έζησε και ευεργέτησε τους πατέρες μας όσο και εμάς. Και σήμερα είναι κοντά μας και θα είναι μέχρι συντελείας στων αιώνων. Άπειρα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν και είναι τα θαύματά Της!
Είναι ασύγκριτη η αγάπη της Παναγίας προς εμάς. Όταν οι Απόστολοι του Κυρίου έμαθαν από την Παναγία ότι μετά από τρεις μέρες θα μετατεθεί από την γη στον ουρανό έκλαυσαν πολύ. Όμως η Παναγία τους καθησύχασε και τους έδωσε μια υπόσχεση: "Μη λυπείσθε τέκνα μου, διότι κάμνετε και με να λυπούμαι, επειδή σας βλέπω όπου κλαίετε, μη έχετε λύπην δια τον θάνατον μου. Εάν και από την γη μετατίθεμαι, ω φίλοι του Υιού μου, δεν θα χωρισθώ από εσάς, μηδέ από όλους όσοι με επικαλούνται, αλλά εγώ θα είμαι πρέσβυς και μεσίτρια εις τον αγαπημένον Υιόν, δι'όλον το ανθρώπινο γένος".

Ο μακαριστός γέροντας π. Παϊσιος έλεγε για τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου: "Όταν λέμε τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας, τότε Εκείνη χαίρεται, επειδή βλέπει την ανιδιοτελή αγάπη των παιδιών της που Την επαινούν και την λατρεύουν. Και όπως είναι φυσικό τότε συγκινείται περισσότερο και βοηθά απλόχερα τα παιδιά Της. Όταν όμως συνέχεια "το πάμε": "Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!" είναι σαν να Την τραβάμε απ' το φουστάνι μέχρι να μας κάνει τα θελήματά μας!".
Ο γέρων Ιωσήφ ο ησυχαστής αναφέρει: Όταν δοκίμαζα την βία ενός σφοδρού πειρασμού ένοιωσα ξαφνικά την καρδιά μου να πλημμυρίζει από θεϊκή αγάπη. Σαν να βρέθηκα σε μια πεδιάδα και περπατούσα ανάλαφρα. Περπατώντας άκουσα ομιλίες. Γυρίζω και βλέπω έναν στρατηγό να μου μιλά με πολύ οικειότητα και να μου λεει: Καλώς ήρθες πάτερ Ιωσήφ. Σε περίμενα. Πέρασε να προσκυνήσεις. Αμέσως μ' έπιασε απ' το χέρι και βρεθήκαμε σ' έναν μεγαλόπρεπο ναό όπου φωτόμορφοι νέοι έψαλαν μελωδικούς ύμνους. Έλα πάτερ Ιωσήφ, πάμε να προσκυνήσεις. Και αφού με οδήγησε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας πήρε παρακλητικό ύφος και είπε: Δέσποινα. Δείξε την δόξαν σου στο δούλο σου για να μην καταποντιστεί από την λύπη. Βλέπω τότε την Παναγία όχι σαν εικόνα αλλά ζωντανή και ολόσωμη να βαστά στην αγκαλιά της τον Σωτήρα. Δέσποινα Δέσποινα, ψιθύρισα κλαίγοντας, μη μ' εγκαταλείπεις. Κι εκείνη με παρήγορη φωνή είπε στον οδηγό μου: Πάρε τον τώρα στον τόπο του ν' αγωνίζεται και να έχει την ελπίδα του σε μένα. Από τότε η φράση αυτή ήταν για μένα η μόνη μου, παρηγοριά.
Όταν πλήθαιναν οι πειρασμοί και οι θλίψεις έμπαινα στο εκκλησάκι της καλύβας προχωρούσα στην εικόνα της Παναγίας και την παρακαλούσα κλαίγοντας. Την έβλεπα μπροστά μου ζωντανή, ολόσωμη, υπέρφωτη και ηλιόμορφη. Έσκυψα μπροστά μη μπορώντας άλλο να την ατενίζω, και την άκουσα να μου λεει. Δε σου είπα να έχεις την ελπίδα σου σε μένα; Γιατί αποθαρρύνεσαι; Ύστερα έγειρε λίγο προς το μέρος του, οπότε το Θείον Βρέφος άπλωσε το χεράκι του και με χάιδεψε στο κεφάλι και στο μέτωπο τρεις φορές. Αμέσως η ψυχή μου πλημμύρισε από αγάπη, παρηγοριά και φως. Έπεσα στο έδαφος και με πόθο φιλούσα το σημείο που είχε σταθεί η Παντάνασσα. Το σημείο αυτό ευωδίαζε για πολύ καιρό, υπενθυμίζοντάς μου συνεχώς την μακαρία της υπόσχεση.
(Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας, Ι.Μ. Παρακλήτου, σελ. 160-162 & Ιωσήφ Μοναχού, Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Άγιον Όρος 1984).

Δεν σου είπα να έχεις την ελπίδα σου σε μένα; Γιατί αποθαρρύνεσαι; "Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν... παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει". Από μας εξαρτάται το πόσο θα είμαστε αντάξιοι της αγάπης της Παναγίας μας. Είθε με τις προσευχές Της και την μεσιτεία Της να αποκτήσουμε την αγάπη Της και μην Την λυπούμε με τις πράξεις μας! Αμήν!