Μνήμη του Ιωάννη του Ελεήμονος, πολιούχου Αγίου της Λεμεσού

αναρτήθηκε στο γκρουπ του facebook

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, Πατριάρχης Αλεξανδρείας (610-619), γεννήθηκε στην Αμαθούντα, μεταξύ των ετών 539 και 555. Ο Πατέρας του λεγόταν Επιφάνιος και ήταν ο Διοικητής της Κύπρου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ευκοσμία. Ο Ιωάννης καταρχάς νυμφεύθηκε μία πολύ ενάρετη γυναίκα με την οποία γέννησαν δύο παιδιά. Δυστυχώς, όμως, η θλίψη επισκίασε την ψυχή του, αφού σύζυγός του και τα παιδιά του απέθαναν πολύ νωρίς. Ωστόσο, ο Ιωάννης σήκωσε τον βαρύ αυτό σταυρό και αποφάσισε να ακολουθήσει την οδό της άσκησης και της ησυχίας. Έτσι εντάχθηκε στις τάξεις του κλήρου και αφιερώθηκε στο ποιμαντικό του έργο με ζήλο. Ιδιαίτερα δε, ασκούσε την αρετή της ελεημοσύνης.

Όταν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Α΄ απέθανε, τόσο ο λαός, όσο και ο Πατρίκιος Νικήτας, έπαρχος της Αιγύπτου, αλλά και εξάδελφος του Αυτοκράτορα Ηράκλειου, προώθησαν τον Ιωάννη, προκειμένου να αναλάβει τον επισκοπικό θρόνο της Αλεξάνδρειας και τα κατάφεραν (610). Ο Ιωάννης παρόλο που αντιστάθηκε στη συνέχεια υποχώρησε και αποδέχτηκε να υπηρετήσει από τη θέση αυτή. Ωστόσο δεν υπέκυψε στον πειρασμό της εξουσίας. Ο θρόνος δεν άλλαξε το σκοπό της ζωής του, αλλά ως Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας υπηρέτησε το λαό του Θεού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. Έκτισε αρκετούς περικαλλείς ναούς, αντιμετώπισε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού, ανήγειρε νοσοκομεία και αρκετά ευαγή ιδρύματα,  οργάνωνε συσσίτια για τους πεινασμένους, κ.α.. Μάλιστα το έργο αυτό δεν ήταν απρόσωπο.  Ο ίδιος προσωπικά «κατέβαινε» από τον θρόνο του, προκειμένου να συμπαρασταθεί στους εμπερίστατους συνανθρώπους του. Η έντονη άσκηση της ελεημοσύνης εκ μέρους του ώθησε τους πιστούς να το προσδώσουν το επίθετο «ελεήμων».

Ο Άγιος δεν άφηνε τίποτα για τον εαυτό του. Εφάρμοζε των Αποστόλων την αρχή ότι τα πάντα είναι κοινά. Παρά ότι είχε την ευχέρια να έχει όλες τις ανέσεις της εποχής, εντούτοις έμενε σε κελλί ασκητικό. Έτρωγε λιτά και ξάπλωνε επάνω σε σανίδι. Κάθε τι που ερχόταν κοντά του ως δώρο το αντιδώριζε άλλου. Δεν άφηνε τίποτε για τον εαυτό του. Ενά περιστατικό περιγράφει θαυμάσια πόσο σημαντική ήταν γι΄ αυτόν η αρετή της ακτημοσύνης. Ένας πλούσιος, λοιπόν, βλέποντας την μεγάλη φτώχεια του Αγίου, θέλησε να του αγοράσει ένα πάπλωμα. Όταν του έστειλε το πάμπλωμα, παράκλησή του ήταν να προσεύχεται γι\' αυτόν κάθε φορά που θα σκεπάζεται. Ο Άγιος Ιωάννης μη θέλοντας να αποπάρει τον πλούσιο εκείνο άντρα το αποδέχτηκε. Όμως, η σκέψη ότι αυτός θα ζεστένεται και άλλοι θα κρυώνουν δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Έτσι αποφάσισε να το δώσει στην αγορά, προκειμένου να πουληθεί, ώστε έτσι να μπορεί να βοηθήσει περισσότερους πτωχούς. Κατά αγαθή δε συγκυρία, αντιλήφθηκε το πάπλωμα ο πλούσιος και το ξανάστειλε στον Ιωάννη. Ο Ιωάννης πάλι το δέχτηκε, αλλά και πάλι το έστειλε για να πουληθεί. Ο πλούσιος ευεργέτης το αγόρασε ξανά και το έστειλε για ακόμη μια φορά στον Ιωάννη. Τότε ο Άγιος Πατριάρχης του λέει: «Ποιος, αδελφέ μου, από τους δύο μας θα κουραστεί; Εσύ που το αγοράζεις και μου το στέλνεις ή εγώ που το παίρνω και το πουλώ;».

Το μέγεθος της προσωπικότητας του Αγίου, το θάρρος και η τόλμη αναδείχτηκαν περισσότερο τον καιρό που οι Πέρσες λεηλάτησαν την Ιερουσαλήμ και ως εκ τούτου η Αλεξάνδρεια δεχόταν τους πληγέντες από το Ισραήλ. Ο Άγιος Ιωάννης στέγασε, έντυσε και έθρεψε πολλούς από αυτούς κατά τρόπο μοναδικό και άγνωστο μέχρι τότε στην ιστορία.

Στη συνέχεια ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, κατόπιν οράματος, επανήλθε στην Κύπρο, όπου έγραψε τη διαθήκη του και κοιμήθηκε εν Κυρίω (620). Οι πιστοί της Αμαθούντος τέλεσαν την κηδεία του στον ιερό ναό του Αγίου Τύχωνος. Το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε πρώτα στην Κωνσταντινούπολη. Ακολούθως, το 1249 στη Βενετία, και μέρος από αυτό το 1489 δόθηκε στο Βασιλιά Ματθία Κορβίνο της Ουγγαρίας, όπου τοποθετήθηκε στο βασιλικό παρεκκλήσιο του Κάστρου της Βούδα. Σήμερα, μέρος του ιερού λειψάνου του Αγίου φυλάσσεται στο παρεκκλήσιο του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Μαρτίνου στη Μπρατισλάβα και ένα άλλο τεμάχιο στο ναό San Giovanni in Bragora στη Βενετία.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 12 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ\'.

Εν τη υπομονή σου εκτήσω τον μισθόν σου, πάτερ όσιε, ταις προσευχαίς αδιαλείπτως εγκαρτερήσας, τους πτωχούς αγαπήσας και τούτοις επαρκέσας. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Μεγαλυνάριον

Ελεημοσύνης ο ποταμός, ο της ευσπλαγχνίας, διανέμων επιρροάς και καταπιαίνων απόρων τας καρδίας, ο μέγας Ιωάννης υμνολογείσθω μοι.

Απο την Εκκλησία τηε Κύπρου