Περί φωτός και θείου φωτισμού και ιεράς ευδαιμονίας. αγ. Γρηγορίου Παλαμά

Προσθήκη λεζάντας

« Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης είπε ότι τα σώματα των Αγίων στον μέλλοντα αιώνα περιαστράπτονται με το φώς του Χριστού που φανερώθηκε στο Θαβώρ. Ο Άγιος Μακάριος λέει επίσης ότι η ψυχή που ενώθηκε με το φώς αυτό από τώρα μυείται πνευματικά στα ουράνια μυστήρια, ενώ την ημέρα της αναστάσεως θα λαμπρυνθεί και το σώμα με το ίδιο φώς και την ίδια δόξα. Το φώς του Θεού ήρθε σε μας σαρκικά, αλλά βλέπεται από τους καθαρούς στην καρδιά. Αν επιθυμείς και εσύ να έχεις αυτή την εμπειρία, πήγαινε να το μάθεις από εκείνους που το βλέπουν, από τους οποίους το έμαθα και εγώ και πίστεψα.

Εκείνος που απαρνήθηκε την προσκόλληση στα χρήματα και στη δόξα των ανθρώπων και περιφρόνησε την ηδονή των παθών για τη ζωή του Χριστού αισθάνεται μέσα του την επιθυμία να ζεί με τον Θεό. Σιγά-σιγά κυριεύεται εξολοκλήρου από την αγάπη του Θεού και πείθεται να διερευνά και να παρατηρεί με προσοχή τις σωματικές κινήσεις και τις ψυχικές δυνάμεις ώστε να μην χάνει τη συναναστροφή του με το Θεό. Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει αυτή την ενέργεια, η οποία είναι στροφή προς τον εαυτό του και περιφρούρηση των σκέψεων του ανεβαίνει πιο εύκολα προς τον Θεό.

Συναναστρεφόμενος με τον Θεό φεύγει από τον ένοχο βίο, τις άσκοπες φροντίδες και μέριμνες, ενώ επιθυμεί να προσεύχεται όσο είναι δυνατόν περισσότερο, σκύβοντας μέσα του. Εκεί βρίσκει μια απερίγραπτη χαρά και επιθυμία βαθιά να πετάξει πάνω από τα επίγεια πράγματα και να γευθεί  τη γεμάτη γλυκύτητα γαλήνη του Θεού. Ο νούς του ανθρώπου βγαίνει έξω από τον εαυτό του, αλλά και ο Θεός βγαίνει και αυτός από τον εαυτό του και ενώνεται με τον άνθρωπο δείχνοντας συγκατάβαση. Αυτή η ένωση είναι ασύλληπτη από τη σκέψη. Ο Άγιος Μακάριος μας διδάσκει σχετικά λέγοντας: «ο μέγας και υπερούσιος, από άπειρη αγαθότητα μικραίνει τον εαυτό του για να μπορέσει να αναμιχθεί με τα κτίσματα του ώστε να μπορέσουν και αυτά να γίνουν μέτοχα τις αθάνατης ζωής». Και πώς θα ήταν δυνατόν να μη συγκαταβαίνει ο Θεός αφού θέλησε από αγάπη αληθινή να λάβει ακόμα και σάρκα και να φθάσει μέχρι στο θάνατο, και μάλιστα σταυρικό, για να αφαιρέσει το κάλυμμα του σκότους που έπεσε επάνω στη ψυχή εξαιτίας της παραβάσεως.

Δεν φοβούνται λοιπόν οι άπιστοι που ζούν σαν τυφλοί και είναι πρόθυμοι να οδηγούν και τους άλλους μακριά από τον Θεό; Όλοι εκείνοι που αποστρέφουν τα βλέμματα τους από το φώς και τρέχουν προς το σκοτάδι καθιστούν άπρακτη την τόση συγκατάβαση του Θεού και περιφρονούν προκλητικά την αγάπη Του. Επάνω από την γνώση του κόσμου υπάρχει η χάρη, η οποία αποκαλύπτεται στον άνθρωπο και σύμφωνα με τον Άγιο Νείλο: «από συμπάθεια προς την ασθένεια μας, μας επισκέπτεται και όταν ακόμα είμαστε ακάθαρτοι. Αυτή η χάρις και μόνο τον νού του ανθρώπου αν βρεί προσευχόμενο, κάθεται επάνω σ’αυτόν και εξαφανίζει την φάλαγγα των εμπαθών λογισμών που τον κυκλώνουν». Ο Άγιος Μακάριος λέει επίσης ότι: «ο Θεός, επειδή είναι αγαθός, ικανοποιεί με φιλανθρωπία τα αιτήματα σ’εκείνους που του τα απευθύνουν. Στην ψυχή που με πίστη καταπονείται στην προσευχή, ακόμη και αν δεν φροντίζει κατά τον ίδιο τρόπο τις άλλες αρετές, μερικές φορές επιφοιτά η Θεία χάρη και προσφέρεται στον άνθρωπο άφθονα η θεία αγαλλίαση. Πρέπει βέβαια και ο άνθρωπος να δείξει στη συνέχεια επιμονή για να κάνει την καρδιά του υπάκοη στον Θεό. Έτσι το χάρισμα της προσευχής ακολουθούμενο από αληθινή ταπεινοφροσύνη και γνήσια αγάπη θα προσφέρει στον άνθρωπο κάθε αρετή». Βλέπεις την διακριτικότητα της πατερικής νουθεσίας;

Θα μπορούσα βέβαια να προσθέσω και άλλα, όμως φοβούμαι μήπως και αυτά που είπα είναι πολλά. Οι λόγοι αυτοί γράφτηκαν προς εσένα από μένα ώστε να γνωρίζεις την αλήθεια και να διαπιστώσεις ότι συμφωνούμε με τους λόγους των πατέρων και αυτούς ακολουθούμε».