"Νέα ανέκδοτη επιστολή Αγίου Λουκά επισκόπου Κριμαίας προς πνευματικό του τέκνο"

Συμφερούπολη, Αύγουστος 1949

Αδελφέ Σέργιε, Κύριος ο Θεός να σε ευλογεί, να σε παρηγορεί και να σου δίνει ουράνιες ευλογίες!

Παιδί μου σ’ευχαριστώ για το καινούργιο ράσο που μου έφτιαξες με πολλή φροντίδα και αγάπη. Το φοράω στις αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες και έτσι είσαι και εσύ παρών δίπλα μου όπως επιθυμούσες.

Ξέρω, ξέρω παιδί μου ότι θα ήθελες να είσαι υποτακτικός μου και να με υπηρετείς, αλλά δεν γίνεται. Σου το είπα αυτό την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε και ήρθες να πάρεις ευλογία μαζί με τον αγαπημένο σου αδελφό τον Θωμά. Σου είχα πει τότε ότι δεν σου δίνω ευλογία να με υπηρετήσεις, όχι επειδή η καρδιά μου δεν το επιθυμεί, αλλά επειδή θέλω να σας προστατεύσω από τους πειρασμούς. Φοβάμαι ότι εαν μου συμβεί κάτι κακό, τότε θα υποφέρετε και εσεις. Ξέρεις καλά ότι τα όργανα του αντιχρίστου μάχονται την εκκλησία του Χριστού πιστεύοντας, οι κακόμοιροι, ότι θα σβήσουν από τον ορθόδοξο λαό μας την αγάπη για το Χριστό. Γελιόνται όμως…

Παρακαλώ να μην κλαις όπως τότε που σου αρνήθηκα, άλλωστε βλέπεις και εσύ τώρα ότι δεν γινόνταν. Φοράω το ράσο που μου έραψες και έτσι είναι σαν να είσαι μαζί μου, σαν να αγκαλιάζει το εγγονάκι τον παππού από μακρυά. Αυτό να σκέφτεσαι.

Σου έδωσα την ευλογία να ζεις πιο απομονωμένος από τον θόρυβο του κόσμου, πιο αποτραβηγμένος.

Για το αν θα γίνεις παιδί μου μοναχός ή όχι, ας γίνει όπως θα θελήσει ο Κύριος. Εγώ σου δίνω την ευλογία μου να ακολουθήσεις τον δρόμο τον πιο πνευματικό και γόνιμο.- για όποιον μπορεί να καταλάβει- που μας δείχνει ο μέγας Απόστολος Παύλος. Μπορείς να δοκιμάσεις εαν θέλεις στην Μονή Πσκόβ-Πετσέρσκα.

Παιδί μου σε παρακάλω να προσέχεις από ποιόν δέχεσαι παραγγελίες για ρούχα.Ο Θεός να σε φωτίζει.Μπορεί να έρθουν άνθρωποι με φόβο Θεού, ή άνθρωποι αδιάφοροι, εσύ να εργάζεσαι το ίδιο για όλους χωρίς να τους ξεχωρίζεις. Φυλάξου από κάποια παγίδα που μπορεί να σου στήσει ο διάβολος μέσω κάποιας νεαρής κοπέλας που μπορεί να έρθει να παραγγείλει κάτι με θράσος ή χωρίς. Εαν δεις ότι έρχεται πιο πολλές φορές και επιμένει σε κάτι τότε εσύ σαν τον σώφρονα Ιωσήφ με τρόπο να την απομακρύνεις. Είναι καλύτερα μερικές φορές να δείξουμε μια φαινομενική έλλειψη ευγένειας, αρνούμενοι μια παραγγελία ή τρόφιμα ή χρήματα, παρά να πληγώσουμε την καρδιά μας

Εγω έχω πρόβλημα με τα μάτια μου. Ο οφθαλμολόγος που με εξέτασε μου είπε ότι αργά ή γρήγορα θα χάσω την όρασή μου. Ω παιδί μου πόσο θα ήθελα να είχα μπει σε ένα μοναστηρι σε νεαρή ηλικία, στα 18-19 μου χρόνια…ίσως να έφευγα στο Άγιον Όρος ή στις αγιασμένες λαύρες μας ή στις ερημιές του Καυκάσου.

Το θέλημα όμως του Κυρίου ήταν να πλησιάσω τις εντολές του Κυρίου και να προγευθώ την αιωνιότητα μέσα από την ιατρική επιστήμη, καταλαβαίνοντας έτσι ότι ο άνθρωπος είναι το πιο πολύπλοκο ον που έχει δημιουργησει ο Θεός, φτιαγμένο να έχει μια κοινωνία αγάπης με τον Θεό. Πόσο ακατανόητη και μυστηριακή είναι αυτή η αγάπη του Θεού. Και αυτό επειδή ο Κύριος έφτιαξε τον άνθρωπο για να χαίρεται ο ένας τον άλλον. Είναι ένα μυστήριο το οποίο θα το καταλάβουμε όταν πάμε από τη γη στα ουράνια σκηνώματα.

Για μένα αυτή η στιγμή πλησιάζει, αισθάνομαι όμως ότι έχω πολλά να υποφέρω ακόμη για Εκείνον. Ω,τι όμορφα είναι να υποφέρεις για Εκείνον. Οι μάρτυρες το ζητούσαν αυτό και γι’αυτό γελούσαν μπροστά στους τυρράνους λέγοντας- προς μεγάλη έκπληξη εκείνων - ότι είναι μεγάλη χαρά τα βασανιστήρια αυτά. Τότε λάμβαναν την θεία χάρη και καταλάβαιναν ότι αυτό που θα λάβουν στον άλλον κόσμο ξεπερνάει κατά πολύ κάθε εγκόσμια χαρά.

Παιδί μου εσύ θα ζήσεις και θα δεις το τέλος του αθεισμού,του τόσο υπερήφανου στην μικρότητά του. Θα δεις πολλά και κυρίως την άνθηση του μοναχισμού, όχι για πολύ καιρό όμως. Η δίψα για να ακούσει κάποιος μια συμβουλή, μια διδαχή, θα είναι μεγάλη, τόσο μεγάλη που οι μοναχοί θα γυρίζουν όλον τον κόσμο για να βρουν κάποιον που θα τους καθοδηγήσει στον εσωτερικό πνευματικό τους αγώνα.

Να μην φοβηθείς τότε αδελφέ Σέργιε. Με το έλεος του Θεού ίσως να γίνεις μοναχός. Στους νεότερους αδελφούς να θυμίζεις πάντοτε να κρατήσουν την πιο ακριβή ελπίδα τους: ”Ότι ο Θεός δεν θα τους εγκαταλείψει. Όποιος υπομείνει μέχρι τέλους θα σωθεί”.

Σέργιε, παιδί μου, να δείχνεις ταπείνωση μπροστά στον αδελφό σου τον Θωμά. Να μην αντιλέγετε ο ένας στον άλλον, να είστε ειλικρινείς, να ανοίγετε την καρδιά σας ο ένας στον άλλον. Δεν σας ενώνουν τόσα και τόσα πράγματα; Μα τι λέω πράγματα, ο Χριστός ο ίδιος βρίσκεται πάντα ανάμεσά σας. Καλά έκανες όταν εμφανίστηκε εκείνος ο πειρασμός- τον οποίον εσείς μεγαλοποιήσατε- που έκανες αγρυπνία για να συμφιλιωθείτε και το πρωί έκανες μπροστά του μετάνοια και δεν σηκώθηκες μέχρι που δεν σε συγχώρησε. Είδες που ο διάβολος σου έβαλε στο μυαλό την ιδέα ότι δεν θα συμφιλιωθείτε, μόλις όμως χτύπησες την πόρτα σου ζήτησε αυτός συμφιλίωση. Πολύ καλά κάνατε και την ίδια ημέρα πήγατε στο Οζέρ(πρόκειται για την λίμνη Λαντόγκα). Η ησυχία του δάσους, η ομορφιά του τοπίου, η ειρήνη του τόπου εκείνου, αρωμάτισε τις ψυχές σας. Σας προτρέπω να βγαίνετε συχνά στην φύση, να παίρνετε μαζί σας λίγο φαγητό και δύο πνευματικά βιβλία και να διαβάζετε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Με ρωτάς εαν είναι βλαβερό να πίνεις καφέ. Εαν έχεις την ευλογία του πνευματικού σου, δεν είναι επιβλαβές. Και εγώ πίνω ένα καφεδάκι μετά τη Θεία Λειτουργία, κάποιες φορές και το απόγευμα όταν δέχομαι πολύ κόσμο ή έχω κάτι να διαβάσω.

Για το άλλο πρόβλημα για το οποίο μου γράφεις και συγκεκριμένα για το ότι η μητέρα σου, μετά τον θάνατο του πατέρα σου, σε κάλεσε να μείνεις στο πατρικό σου σπίτι, εκ μέρους μου δεν πολυέχεις την ευλογία. Πρώτα θα πρέπει να αποχωριστείς τον αγαπητό σε εσένα Θωμά και έπειτα μένοντας κοντά στη μητέρα σου αυτό δεν θα είναι καλό για την πνευματική σου εργασία. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Μην ανησυχείς αφού να, μετά το Πάσχα παντρεύτηκε η αδελφή σου και η μητέρα σου θα έχει τώρα ένα στήριγμα.

Σίγουρα μπορείς να μου ξαναγράψεις. Συγχώρεσέ με, ξέρεις ότι σας αγαπώ και ότι θα σε δεχόμουν και εσένα και τον Θωμά για να με υπηρετήσετε, αλλά επαναλαμβάνω, είναι επικίνδυνο. Η απόσταση δεν ψυχραίνει την αγάπη αλλά εκεί που υπάρχει προσευχή, η αγάπη αυξάνεται.

Μου έστειλες κάποια ποιήματα τα οποία έγραψες κατά τις εξορμήσεις σου στην φύση. Στείλε μου κι άλλα. Εγώ περίμενα αλλά δεν μου έστειλες άλλα. Γλυκάθηκε η καρδιά μου με αυτά που μου έστειλες. Σε παρακαλώ στείλε μου κι άλλα αφού ένα ποιήμα μπορεί να μαλακώσει μια πετρωμένη καρδιά.

Σέργιε αδελφέ μου χαίρε. Πάντα να χαίρεις. Εγώ, ένα ξεραμένο δέντρο, σου λέω: ”Στηρίξου απάνω μου όταν είσαι κουρασμένος, ακούμπα το κουρασμένο κορμί σου σ΄αυτό το γέρικο και ροζιασμένο δέντρο. Εγώ,ο γέρος και αόμματος, σε πήρα στην πλάτη μου σιγά-σιγά και απαλά…Έτσι και αλλιώς φοράω το ράσο που μου έραψες όχι με μάλλινη ή μεταξωτή κλωστή, αλλά με την χρυσή κλωστή της αγάπης. Γι αυτό σου είπα ότι είναι τόσο μα τόσο ακριβό.

Και όταν δεν θα μπορώ να σε πάρω πια στην πλάτη μου, όταν δεν θα υπάρχω πια σ΄αυτόν τον κόσμο, πες και εσύ ”Αιωνία η μνήμη”

Με αγάπη

+Luca Voino-Iasenetski“.

------------------------------------------------------------------

Μετάφραση: http://www.proskynitis.blogspot.com/ 

(από πηγή http://www.razbointrucuvant.ro/)