Άγιος Κήρυκος και Ιουλίττα - μια ευλογημένη οικογένεια

"Ένας τρίχρονος αθλητής της πίστεως και η καλλιμάρτυς του Χριστού θαρραλέα μητέρα του"

Οι πρώτοι Χριστιανοί

Κατά τους μεγάλους διωγμούς των πρώτων χριστιανών για το Χριστό χιλιάδες πιστοί μαρτύρησαν. Τόσοι πολλοί άνθρωποι και τόσο διαφορετικοί. … Πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αγράμματοι. Άνθρωποι με αξιώματα, ευυπόληπτοι, που τους θαύμαζαν όλοι, αλλά και άνθρωποι «ασήμαντοι», που ασχολιόντουσαν με τις καθημερινές τους εργασίες: τσαγκάρηδες, μανάβηδες, ψαράδες, γεωργοί. Κάθε καταγωγής και κάθε ηλικίας. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι. Ανάμεσά τους και πολλά παιδιά που ονομάστηκαν παιδομάρτυρες.

Ένας από αυτούς τους παιδομάρτυρες, που συνειδητά ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό, ήταν και ο Κήρυκος, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τη μητέρα του, την αγία Ιουλίττα.

Ο τόπος καταγωγής τους;

Η αγία Ιουλίττα έζησε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας, στην κεντρική Τουρκία. Γεννήθηκε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα, δηλαδή 300 περίπου χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού. Οι αναμνήσεις ακόμα ήταν πολύ έντονες από την εποχή εκείνη, που ο Απόστολος Παύλος έκανε περιοδείες στις πόλεις της Μικράς Ασίας, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είχε περάσει και από την πόλη της Αγίας το Ικόνιο, ερχόμενος από την Αντιόχεια με κάποιους μαθητές του. Από γενιά σε γενιά μετέφεραν οι πιο ηλικιωμένοι στους νεότερους αυτά που είχαν δει, που είχαν ακούσει, που είχαν θαυμάσει, τόσο για τον απόστολο Παύλο όσο και για τους ανθρώπους που τον πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν δείλιασαν να αλλάξουν την ίδια τους την ζωή. Γιατί μέσα σε ένα κόσμο που πίστευε τόσους πολλούς θεούς, ποιος τολμούσε να πει ότι πιστεύει σε έναν, και μάλιστα σε έναν που τον σταύρωσαν κιόλας;

Αναστατώθηκε η κοινωνία. Οι βασιλιάδες και οι αρχιερείς ένοιωσαν να απειλούνται. Οι αφέντες τρόμαξαν για τους δούλους τους. Οι γονείς για τα παιδιά τους. Οι δάσκαλοι για τους μαθητές τους. Όλοι… Όλοι οι άνθρωποι…, όλη η κοινωνία.

Μα γιατί;

Οι βασιλιάδες έλεγαν ότι είναι και αυτοί θεοί. Ήθελαν οι άνθρωποι να τους υπακούουν τυφλά, είτε αυτό ήταν λογικό είτε παράλογο. Ήθελαν να εξουσιάζουν το σώμα και την ψυχή τους. Δεν τους ενδιέφερε να κυβερνήσουν με δικαιοσύνη και αγάπη για το καλό του λαού τους.

Οι ιερείς έχαναν τον λόγο ύπαρξής τους, το επάγγελμά τους. Ποιος είναι αυτός ο ένας θεός, έλεγαν, που τολμά να τα βάλει με τους δικούς τους θεούς; Τόσα χρόνια με τον φόβο απειλούσαν τους ανθρώπους να εκτελούν τις παράλογες εντολές τους. Μέχρι και ανθρωποθυσίες τους έβαζαν να κάνουν…

Οι αφέντες πώς να εκμεταλλεύονται τους δούλους τους, όταν αυτός ο καινούργιος Θεός ζητά δικαιοσύνη; Οι αφέντες εκείνοι είχαν τους ανθρώπους να δουλεύουν ασταμάτητα χωρίς να τους διακρίνουν από τα ζώα. Ακόμα και ο Θεός μετά την δημιουργία κάθισε και ξεκουράστηκε και απόλαυσε τα δημιουργήματά του. Αυτοί όμως ήθελαν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή των ανθρώπων που δούλευαν για αυτούς , και δεν άφηναν κανένα δικαίωμα για ελευθερία, για ικανοποίηση απλών αυτονόητων αναγκών.

Οι γονείς έχαναν την επίδραση τους πάνω στα παιδιά τους, γιατί αυτά άρχισαν να ζουν ποιο σοφά από αυτούς. Και τι θα έλεγαν στον κόσμο; Πως θα αντίκριζαν τους βασιλιάδες όταν τα παιδιά τους ήταν χριστιανοί;

Οι δάσκαλοι βρίσκονταν αντιμέτωποι με καινούργιες θεωρίες που ανέτρεπαν ότι είχαν μάθει στις σπουδές τους. Έννοιες όπως αγάπη άνευ όρων, χωρίς ανταλλάγματα, εγκράτεια και ταπείνωση ήταν δυσνόητες.

Γι αυτό, λοιπόν, ξεκίνησαν μεγάλοι διωγμοί. Ο κάθε χριστιανός θεωρούνταν υπεύθυνος για όλη αυτή την αναστάτωση, επικίνδυνος για ανατροπές και έπρεπε να καταδικαστεί. Άρχισαν οι βασιλιάδες να τους ενοχοποιούν για όλα και να τους κυνηγούν. Γέμισαν οι φυλακές με αθώους ανθρώπους, ακολουθούσαν βασανιστήρια και πολλές φορές θάνατος. Όσοι μπόρεσαν και στάθηκαν ακλόνητοι στην πίστη τους για τον Χριστό ήταν πραγματικά γενναίοι. Ήταν ζωντανό παράδειγμα για όλους τους άλλους, γιατί ζωντανή ήταν και η πίστη τους. Δεν χρειάστηκε να πουν μεγάλα λόγια, η ίδια τους η ζωή έπειθε για την γνησιότητα της και έπειθε όσους ήταν καλοπροαίρετοι να πιστέψουν κι αυτοί στο Χριστό.

Η ανατροφή της αγία Ιουλίττας

Η αγία Ιουλίττα γεννήθηκε λοιπόν στο Ικόνιο, όταν όλες αυτές οι αναταραχές ήταν πάρα πολύ έντονες. Καταγόταν από ένδοξη, βασιλική οικογένεια. Οι γονείς της υπήρξαν ιδιαίτερα ευσεβείς χριστιανοί και πολύ ενάρετοι. Την μεγάλωσαν με πολύ φροντίδα, ανατρέφοντάς την με την πιο όμορφη, την πιο μεγάλη αξία της ζωής, την αγάπη. Την αγάπη στον θεό και τον άνθρωπο…

Οπλισμένη με όλες τις χριστιανικές αρετές και έχοντας ως πρότυπο στη ζωή της την κεχαριτωμένη μητέρα του Χριστού μας, κατόρθωσε να νικήσει τους πολλούς πειρασμούς που θα μπορούσαν να την παρασύρουν σε μια ζωή κοσμική και αμαρτωλή. Φρόντιζε να ψάχνει και να ερευνά την πίστη της. Ήξερε γιατί πιστεύει. Διάβαζε πνευματικά βιβλία για να ποτίσει με την σοφία τους το πνεύμα της, γιατί και το μυαλό χρειάζεται την δική του τροφή και φροντίδα. Έβρισκε ανθρώπους που αγωνίζονταν κι αυτοί όπως και η ίδια. Συζητούσε μαζί τους για την Ζωή την αληθινή και ρωτούσε για την ζωή των Αγίων, που τα κατάφεραν, και έτσι έπαιρνε κουράγιο και δύναμη.

Επέλεξε να είναι αγωνίστρια, γι αυτό είχε πνευματική εγρήγορση, δηλαδή ήταν σε διαρκή ετοιμότητα. Αγωνίστηκε με τα πάθη για να μπορεί να είναι ελεύθερη, να κάνει ό, τι η ίδια θέλει. Να μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να συνομιλεί με τον αγαπημένο Θεό, χωρίς να τους χωρίζει τίποτα ανάμεσά τους. Ούτε μικρότητες, ούτε φοβίες. Η προπόνησή της ήταν η νηστεία και η εγκράτεια.

Δεν την ενδιέφερε ο έπαινος, ούτε επεδίωκε την προβολή που ικανοποιεί τον εγωισμό. Το βλέμμα της ήταν καθαρό χωρίς καμία υποκρισία.

Ο γάμος της Αγίας Ιουλίττας

Όταν ενηλικιώθηκε παντρεύτηκε υπό τις ευλογίες της Εκκλησίας μας και των γονέων της. Ήταν πολύ ευτυχισμένη που μπορούσε να έχει μια όμορφη οικογένεια κάτω από την προστασία του Χριστού. Με τον άνδρα της είχε κοινή πορεία, κοινούς στόχους, καταλάβαινε ο ένας τον άλλο, γιατί αγαπούσε ο ένας τον άλλο αληθινά. Καρπός του γάμου της υπήρξε το μονάκριβο τέκνο της, ο Κήρυκος.

Ποια χαρά μπορεί να συγκριθεί με την ευτυχία που δίνει η γέννηση ενός παιδιού στους γονείς του;

Μαζί με το γάλα της η Ιουλίττα του μετέδιδε και την αγάπη της για τον θεό. Με τους ύμνους του Δαβίδ την ημέρα του τραγουδούσε και την νύχτα τον νανούριζε. Ευχαριστούσε συνεχώς τον Θεό που την αξίωσε να γίνει μητέρα.

Υπάρχει ένα ποίημα, που περιέχεται στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο των Παροιμιών του Σολομώντα, του γιου τού Δαβίδ, με τίτλο «Η ἀνδρεία γυναίκα». Το ποίημα αυτό προβάλλει ένα γυναικείο πρότυπο, το οποίο σκιαγραφεί την προσωπικότητα της Αγίας Ιουλίττας. Το ποίημα χαρακτηριστικά ξεκινάει με τον στίχο:

Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη. θαρσεῖ ἐπ᾿ αὐτῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνδρός αὐτῆς…

Αξίζει, όμως, να ακούσουμε την μετάφραση ολόκληρου του ποιήματος.

Γυναίκα ἀνδρεία ποιός θ᾿ ἀνακαλύψει;

Αὐτή εἶναι πολυτιμότερη κι ἀπ᾿ τά πολύτιμα πετράδια.

Απ᾿ αὐτήν παίρνει θάρρος ἡ καρδιά τοῦ ἄνδρα της·

κανένα ἀγαθό δέν θά τῆς λείψει.

Σ᾿ ὅλη της τή ζωή μοχθεῖ γιά τοῦ ἄνδρα της τήν εὐτυχία.

Κουβαριάζει νήματα μάλλινα καί λινά καί φτιάχνει μέ τά χέρια της πράγματα χρήσιμα.

Σάν πλοῖο μοιάζει, πού μεταφέρει ἐμπορεύματα ἀπό μέρη μακρινά·

ἔτσι συγκεντρώνει τά πλούτη της.

Σηκώνεται ἀπ᾿ τή νύχτα καί μοιράζει στούς δικούς της τροφές καί στίς δοῦλες της διακονήματα.

Εξετάζει προσεκτικά καί ἀγοράζει ἕνα χωράφι, πού μέ τόν κόπο τῶν χεριῶν της τό κάνει κατάφυτο κῆπο.

Περιζώνει καλά-καλά τή μέση της καί στηρίζει τά μπράτσα της στή δουλειά.

Γεύθηκε πόσο ὠφέλιμη εἶναι ἡ δουλειά, γι᾿ αὐτό δέν σβήνει τό λυχνάρι της ὅλη τή νύχτα.

Τά χέρια της ἁπλώνει γιά τά συμφέροντά της καί στηρίζει τίς παλάμες της στό ἀδράχτι.

Ανοίγει στόν φτωχό τά χέρια της κι ἁπλώνει τήν παλάμη στόν δυστυχισμένο.

Δέν νοιάζεται γιά τίς σπιτικές φροντίδες ὁ ἄνδρας της, ὅταν βρίσκεται κάπου μακριά, διότι ὅλοι ὅσοι ζοῦν μέ τή γυναίκα του εἶναι καλοντυμένοι.

Διπλά πανωφόρια ἑτοιμάζει γιά τόν ἄνδρα της καί γιά τόν ἑαυτό της φορέματα ἀπό λευκό λινό καί πορφύρα.

Θαυμάζουν ὅλοι τόν ἄνδρα της, ὅταν καθίσει ὡς σύνεδρος στήν πλατεῖα μαζί μέ τή γερουσία τοῦ τόπου.

Υφαίνει σεντόνια καί ἐνδύματα, πού τά πουλᾶ στούς Φοίνικες καί στούς Χαναναίους.

Δύναμη καί μεγαλοπρέπεια εἶναι ντυμένη, καί εὐφραίνεται μές στά γηρατειά της.

Οταν ἀνοίγει τό στόμα της, μιλᾶ μέ προσοχή καί ἀκρίβεια·

ἁρμονία σκορπᾶ μέ τή γλῶσσα της.

Ζεστή εἶναι ἡ παραμονή στό σπίτι της καί καλομαγειρεμένα τά φαγητά της.

Τά λόγια της εἶναι σοφά καί σύμφωνα μέ τό νόμο·

ἡ ἐλεημοσύνη της προκοπή καί πλοῦτος γιά τά παιδιά της.

Γι᾿ αὐτό τῆς πλέκει ἐγκώμιο ὁ σύζυγός της.

Πολλές γυναῖκες ἀπέκτησαν πλούτη, πολλές ἀναδείχθηκαν δυνατές, ἐσύ ὅμως στέκεις

Εἶναι ψεύτικη ἡ φιλαρέσκεια καί μάταιο τό κάλλος τῆς γυναίκας·

ἡ φρόνιμη γυναίκα ὅμως τιμᾶται, γι᾿ αὐτό μέ εὐλάβεια ἄς ὑμνεῖ τόν Κύριο.

Ανταποδῶστε της γιά ὅ,τι προσφέρει μέ τά χείλη της καί ἐπαινέστε τόν ἄνδρα της στίς πλατεῖες.

Έτσι έζησε η Ιουλίττα με τον άνδρα της και τον μικρό τους γιό, μία ευλογημένη οικογένεια.

Ο θάνατος του συζύγου της και η ζωή της μετά

Δεν κράτησε όμως για πολύ καιρό η ευτυχία τους. Μια βαριά ασθένεια χτύπησε τον σύζυγό της. Πολύ σύντομα η Ιουλίττα σε μικρή ηλικία έμεινε μόνη της με τον μονάκριβο γιό της. Σκληρή δοκιμασία, αβάσταχτος ο πόνος. Το στήριγμα στις καθημερινές της δυσκολίες, ο άνθρωπος που αγαπούσε πιο πολύ, που μοιραζόταν τη χαρά και την λύπη της δεν ήταν πια μαζί της. Τώρα ήταν μόνη της απέναντι σε μια σκληρή κοινωνία που δεν ενδιαφέρεται για τον πόνο των ανθρώπων. Τώρα έπρεπε να σταθεί σαν μάνα αλλά και σαν πατέρας απέναντι στον μικρό της γιό.

Η Αγία μάζεψε όση δύναμη μπορούσε. Ανέτρεξε στα πατερικά κείμενα που διάβαζε από μικρή. Δεν απελπίστηκε, δεν αγανάκτησε. Έκανε τον πόνο της προσευχή. Μίλησε στον Χριστό, στον Θεό που ξέρει από πόνο και παρηγορήθηκε. Κάποιοι χριστιανοί στοργικά της είπαν:

- Όταν περνάμε μεγάλες δοκιμασίες δεν μπορούμε να ξέρουμε το «γιατί». Ο Θεός τις επιτρέπει, αυτός γνωρίζει τον λόγο και αυτός δίνει την δύναμη να ξεπερνιούνται. Οι δυσκολίες εξάλλου είναι για τους γενναίους.

Και η Ιουλίττα ήταν γενναία. Πήρε την απόφαση να μην ξαναπαντρευτεί και να αφιερώσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής της στην ανατροφή του παιδιού της. Κοίταξε γύρω της και είδε πως είχε μια μεγάλη οικογένεια. Την οικογένεια του Χριστού. Μπορούσε να καταλάβει πολύ καλά τις στενοχώριες των φτωχών, να αφουγκραστεί τον λύπη των ορφανών, να νοιώσει τον πόνο των αρρώστων, να κατανοήσει την αδικία των φυλακισμένων. Και έτρεχε να προσφέρει την αγάπη της, την ελεημοσύνη και την φροντίδα της σε όποιον την είχε ανάγκη. Στο πρόσωπό της είχε αποτυπωθεί το φως του Προσώπου του Χριστού. Όσοι ήταν κοντά της ένοιωθαν ότι η γαλήνη και η καλοσύνη που εξέπεμπε ήταν δική Του.

Εφόδια στον αγώνα της είχε την προσευχή, την εξομολόγηση, την Θεία κοινωνία και τη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Η αγία Ιουλίττα, όμως, υπήρξε και στοργική μητέρα. Προσευχόταν συνεχώς στο Θεό να σκεπάζει με τη χάρη Του το μικρό αγοράκι της. Μιλούσε σ’ αυτό με απλά λόγια για τη δύναμη της προσευχής και της πίστης, για τη μεγάλη αγάπη του Θεού για όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά. Έτσι με το ευλογημένο παράδειγμα της μητέρας του. ο μικρός Κήρυκος αγάπησε πολύ τον Χριστό. Προσπαθούσε να μιμηθεί την μητέρα του και έκανε ό, τι μπορούσε για να την ευχαριστεί.

Διωγμός

Την εποχή εκείνη στην πατρίδα των δύο Μαρτύρων, βασίλευε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, ο μεγάλος διώκτης των χριστιανών. Η αγία Ιουλίττα μαζί και με άλλους χριστιανούς, έβλεπε με μεγάλη αγωνία τις καθημερινές θανατώσεις των χριστιανών, τις φυλακίσεις και τα φρικτά βασανιστήρια.

Εξαιτίας της απέραντης αγάπης και στοργής προς το παιδί της, αποφάσισε να αναχωρήσει από το Ικόνιο με το τριετές τέκνον στην αγκαλιά της. Συνοδευόμενη από τις δύο πιστές υπηρέτριές της, αναζητούσε καταφύγιο από τόπο σε τόπο.

Μεγαλύτερη δοκιμασία περίμενε την Αγία. Αρχικά κρυβόταν στα όρη και τα δάση. Εκτεθειμένη στις καιρικές συνθήκες, στο κρύο και τη ζέστη, χωρίς να έχει μαζί της τίποτα…

Κυνηγημένη και πεινασμένη τι όνειρα να κάνει για το παιδί της;

Οι μέρες ήταν ατέλειωτες και οι νύχτες δεν περνούσαν.

Άκουγαν τα άγρια ζώα δίπλα τους και σφίγγονταν στην αγκαλιά ο ένας του άλλου ακόμα πιο πολύ.

Εργαζόταν χειρωνακτικά για να εξασφαλίσει τουλάχιστον ό,τι ήταν απολύτως απαραίτητο για την επιβίωσή τους. Ταλαιπωρείται αφάνταστα, για να μπορεί ελεύθερα να πιστεύει.

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο της ζωής της είχε να παλέψει με πολλούς λογισμούς. Είναι σωστό αυτό που κάνει; Αξίζει να θέτει σε συνεχή κίνδυνο το παιδί της; Για πόσο ακόμα θα μπορούν να αντέξουν;

Η αδιάλειπτη προσευχή της έγινε τροφή που την δυνάμωνε. Έτσι κατόρθωσε να αποδιώξει με απεριόριστη ψυχική δύναμη κάθε αδυναμία και φόβο.

Στη συνέχεια η Αγία κατάφθασε στη Σελεύκεια, αλλά ο διωγμός κατά των χριστιανών είχε επεκταθεί κι εκεί. Η φήμη της είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή.

Έπαρχος της περιοχής εκείνης ήταν ο Αλέξανδρος, ένα έμπιστο και τυφλό όργανο του Διοκλητιανού, ο οποίος μάταια αναζητούσε την κρυμμένη στα δάση Ιουλίττα.

Έτσι η Αγία αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από εκεί και να βρεί καινούριο καταφύγιο στην Ταρσό της Κιλικίας.

Η σύλληψη των Αγίων

Μια μέρα, όσο και αν κρυβόταν η Αγία , οι στρατιώτες του ηγεμόνα την συνέλαβαν, μαζί και τον μικρό Κήρυκο. Μαζί και με άλλους χριστιανούς τους οδήγησαν μπροστά στον Αλέξανδρο.

Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Έσφιγγε το παιδί της στην αγκαλιά της. Τώρα πια δεν προσευχόταν για να γλυτώσει, αλλά προσευχόταν για να μπορέσει να σταθεί κι αυτή και το παιδί της ακλόνητη, αλύγιστη, σε ό, τι αγάπησε στη ζωή της.

Μέσα στο πλήθος ο άρχοντας πρόσεξε τη νεαρή Αγία με το μικρό Κήρυκο και διέταξε να την φέρουν μπροστά του. Εκείνος κατ’ αρχάς προσποιήθηκε τον ευγενή. Προσπάθησε με κολακευτικά λόγια και πολλές υποσχέσεις να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα.

Στην αρχή, λοιπόν, της μίλησε φιλικά:

-Εσύ, σαν μητέρα που είσαι, της είπε, γνωρίζεις καλύτερα από εμένα πόσο σε χρειάζεται το παιδί σου. Κρίμα δεν είναι, να το αφήσεις ορφανό εξαιτίας μίας παράλογης εμμονής στην ανόητη πίστη των χριστιανών; Θυσίασε στα είδωλα και σου υπόσχομαι πως θα γλιτώσετε και οι δύο.

Η Αγία τότε υψώνοντας τα μάτια της προς τον ουρανό και με μια σύντομη, αλλά ολόθερμη προσευχή πήρε δύναμη από τον Χριστό με τέτοιο τρόπο, ώστε με θάρρος κατηγόρησε την ειδωλολατρική πλάνη και ομολόγησε την πίστη της, ότι δηλαδή είναι χριστιανή. Όχι μόνο δεν πτοήθηκε από τις απειλές, αλλά ήταν έτοιμη να δεχτεί με ευχαρίστηση τα βασανιστήρια.

Απάντησε, έτσι, στον Αλέξανδρο με θάρρος:

-Όχι, δεν είναι κρίμα, όπως νομίζεις βασιλιά, ν’ αφήσω ορφανό το μικρό Κήρυκο. Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πολυτιμότερο από την αγάπη του αληθινού Θεού, που είναι ο Χριστός και όχι τα άψυχα είδωλά σας. Γι’ Αυτόν αξίζει να θυσιάσουμε και τη ζωή μας ακόμα, ώστε να ζήσουμε αιώνια ευτυχισμένοι κοντά Του. Μάταια λοιπόν με πιέζεις να θυσιάσω στα άψυχα είδωλα και τους ψευτοθεούς σου. Όσο για το παιδάκι μου, να ξέρεις ότι, αν πάθω εγώ κάτι, σίγουρα θα το φροντίσει ο Θεός καλύτερα από ‘μένα και θα γίνει Αυτός τροφός και παιδαγωγός του.

Ο ηγεμόνας βλέποντας αυτήν την άκαμπτο επιλογή της Αγίας, έγινε έξω φρενών και ο μέχρι προ ολίγου δήθεν ευγενής άνθρωπος, μεταβλήθηκε σε απάνθρωπο και σκληρό τύραννο. Χωρίς άλλη διαδικασία διέταξε να αποσπάσουν βίαια από την μητρική αγκαλιά τον μικρό Κήρυκο, και αφού ξάπλωσαν την Αγία στη γη την μαστίγωσα χωρίς οίκτο. Κατά τις δραματικές εκείνες στιγμές του τρομερού μαρτυρίου της η Αγία αισθάνθηκε τη λεπτή αύρα του Αγίου Πνεύματος να την ενισχύει και να την ενθαρρύνει, με αποτέλεσμα το αποτρόπαιο έργο των βασανιστών να δυσχεραίνεται.

Θύμωσε τότε ο τύραννος και σκέφτηκε πως έπρεπε με κάποιο τρόπο να λυγίσει την αποφασιστικότητα της Αγίας. Πήρε στην αγκαλιά του τον μικρό Κήρυκο, που έκλαιε διαρκώς και ζητούσε απεγνωσμένα τη μητέρα του, καθώς την έβλεπε να μαστιγώνεται αλύπητα. Τον κάθισε στα γόνατά του, του χάιδεψε το μικρό του κεφαλάκι και τον φίλησε ακόμα, δήθεν στοργικά. Με γλυκά λόγια προσπαθούσε να τον καθησυχάσει και να τον ελκύσει προς το μέρος του. Νόμιζε ότι, επειδή ήταν μικρός, θα μπορούσε εύκολα να τον ξεγελάσει με χάδια και γλυκόλογα. Η ώρα περνούσε χωρίς να καταφέρνει όμως τίποτα.

Το ευλογημένο μικρό αγόρι, δεν του έδινε καμία σημασία, μόνο κοίταζε συνεχώς προς το μέρος της μητέρας του και σιγοψιθύριζε:

«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Αυτήν την μικρή προσευχή είχε φροντίσει να του τη μάθει η ευλογημένη μητέρα του, από πολύ νωρίς.

-Παιδί μου, τον συμβούλευε συχνά, η ευχή του Ιησού, είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα του χριστιανού. Διώχνει μακριά κάθε κακή σκέψη και διαλύει κάθε φόβο. Μάθε να προσεύχεσαι έτσι κάθε στιγμή της ζωής σου και ιδιαίτερα όταν βρεθείς σε κάποια δυσκολία.

Αυτό έκανε και ο μικρός Κήρυκος. Ο τύραννος δεν πίστευε στ’ αυτιά του. Αυτό το μικρό παιδί όχι μόνο δεν τον φοβόταν, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά φαινόταν να τον αγνοεί εντελώς! Ο εγωισμός του θίχτηκε τόσο πολύ, που ρώτησε τον μικρό Κήρυκο με μάτια που άστραφταν από οργή:

-Δεν νομίζω να πιστεύεις κι εσύ στον Εσταυρωμένο, σαν την ταλαίπωρη τη μάνα σου;

Τότε, ο μικρός Κήρυκος, κινούμενος από θείο ζήλο, κλώτσησε με όλη του τη δύναμη τον βασιλιά στην κοιλιά και φώναξε:

-Κι εγώ τον Χριστό αγαπώωω……!

Μην μπορώντας να ανεχτεί τέτοια ταπείνωση από ένα τρίχρονο παιδί, ο Αλέξανδρος εξαγριώθηκε ακόμα περισσότερο και όπως κρατούσε τον μικρό Κήρυκο στην αγκαλιά του, τον πέταξε με μανία στα μαρμαρένια σκαλιά του βασιλικού θρόνου του.

Ο μικρός Άγιος πέφτοντας, χτύπησε δυνατά το κεφάλι του και αμέσως ξεψύχησε. Άγγελοι μετέφεραν την αγνή ψυχή του ψηλά, στον αγαπημένο του Χριστό.

Η μακαρία Ιουλίττα βλέποντας τον μαρτυρικό θάνατο του μονάκριβου γιού της έχυσε πολλά δάκρυα. Ρομφαία διαπέρασε την ψυχή της, αλλά δεν ξέσπασε σε ασυγκράτητο θρήνο. Θυμήθηκε την μητέρα μας την Παναγία που έζησε και αυτή, με αβάσταχτο πόνο, τον θάνατο του μονάκριβου γιού της κάτω από τον Σταυρό. Υπέμεινε με άκρα χριστιανική καρτερία και γενναιότητα και ευχαρίστησε με όλη της την ψυχή το Θεό που τίμησε το μονάκριβο παιδί της με το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο φοβερός και απάνθρωπος Αλέξανδρος ταράχθηκε πολύ με το θάρρος που έδειξε η αγία μπροστά στο νεκρό παιδί της και τρελαμένος από την κακία του, της φώναξε με οργή:

-Είδες τι έπαθε ο ξεροκέφαλος γιός σου. Θυσίασε, λοιπόν, στους θεούς, γιατί αλλιώς σε περιμένει κι εσένα η ίδια τύχη.

Η Ιουλίττα, χωρίς να ταραχτεί, του απάντησε σε σκληρή γλώσσα προκειμένου να διαμαρτυρηθεί και να υποστηρίξει το δίκαιο:

-Τώρα είναι, άρχοντά μου, που δεν πρόκειται ν’ αρνηθώ τον Χριστό με καμία δύναμη. Γιατί, αν ένα παιδάκι έδειξε τόση ανδρεία και ταπείνωσε εσένα και τους ψεύτικους θεούς σου, πολύ περισσότερο οφείλω να υπομείνω τα βάσανα εγώ, ώστε να φανώ αντάξια του παιδιού μου και να το συναντήσω στη Βασιλεία των Ουρανών. Όπως συνέτριψες το κεφάλι του παιδιού μου έτσι θα συντριβεί και η ψευδοθρησκεία σου.

Η θαρρετή απάντηση της Ιουλίττας εξόργισε ακόμα περισσότερο τον ηγεμόνα, που έδωσε διαταγή να την βασανίσουν ακόμα πιο σκληρά. Η Αγία υπέμεινε για άλλη μια φορά τα μαρτύρια με μεγάλη καρτερία έχοντας όλη την ελπίδα στο Θεό. Βλέποντας ο ασεβής Αλέξανδρος ότι δεν μπορούσε να νικήσει με κανέναν τρόπο την πίστη της Αγίας διέταξε τον αποκεφαλισμό της.

Έσυραν την Ιουλίττα απάνθρωπα στον τόπο της καταδίκης. Εκεί η Αγία παρακάλεσε να της επιτρέψουν λίγες στιγμές πριν από την εκτέλεση για να προσευχηθεί. Γονάτισε στη γη, ύψωσε τους οφθαλμούς και τα χέρια της προς τον ουρανό και είπε:

-Σ’ ευχαριστώ Κύριε μου, επειδή αν και είμαι θνητή με αξίωσες με αθανασία και μ’ έκανες κοινωνό των δικών Σου παθημάτων.

Μετά από αυτή την ευχαριστήρια και συγκινητική προσευχή, η μακαρία Ιουλίττα παρέδωσε την αγία ψυχή της στους Αγγέλους, που την οδήγησαν στον Παράδεισο, δίπλα στον μικρό πολυαγαπημένο της γιό.

Τα ιερά λείψανα των Μαρτύρων

Τα ιερά λείψανα των δύο Μαρτύρων ρίχτηκαν με διαταγή του Επάρχου στον τόπο που έριχναν τα πτώματα των εκτελούμενων καταδίκων και εγκληματιών. Οι δύο όμως πιστές υπηρέτριες που παρακολουθούσαν κρυφά το μαρτύριο των Αγίων, πήγαν τη νύχτα και πήραν τα ιερά λείψανα. Αφού τα έρραναν με τα δάκρυά τους, τα έθαψαν σε ένα σπήλαιο, κοντά στην πόλη Ταρσό.

Αργότερα, όταν στον θρόνο ανέβηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος και κατέπαυσε τους διωγμούς των χριστιανών, η μία από τις δύο υπηρέτριες φανέρωσε στους χριστιανούς της Ταρσού τα κρυμμένα λείψανα.

Τα ιερά αυτά λείψανα, στο πέρασμα των αιώνων επιτελούν πάρα πολλά θαύματα, καθώς οι Άγιοι ανταποκρίνονται στις προσευχές των ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος που διασώζονται μέχρι σήμερα και διαφυλάττονται με πολλή ευλάβεια σαν ανεκτίμητος θησαυρός από τους ευσεβείς χριστιανούς σε διάφορες ιερές Μονές.

Η μνήμη των Μαρτύρων εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 15 Ιουλίου.

Οι δύο αυτοί ένδοξοι και αθλοφόροι Άγιοι είναι για όλους εμάς ένα λαμπρό και φωτεινό παράδειγμα πίστης. Ένα χριστιανικό πρότυπο της σχέσης μάνας και παιδιού. Η Αγία Ιουλίττα έχοντας αναθρέψει σωστά τον γιό της, τον έκανε ανδρείο και ας ήταν τόσο μικρός.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την ανατροφή των παιδιών λέει στους γονείς:

-Φροντίζετε πολύ για τα παιδιά σας και να επιδιώκετε τη σωτηρία της ψυχής τους. Δώστε στα παιδιά σας χριστιανική μόρφωση. Αυτή είναι η υποχρέωσή σας. Αν δεν γνωρίσουν το Θεό, τί θα τους ωφελήσουν όλα τ’ άλλα; Αν ο άνθρωπος κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως την ψυχή του, δεν ωφελείται σε τίποτα.

Οι δύο άγιοι Κήρυκος και Ιουλίττα έχασαν πολύ σύντομα την επίγεια ζωή, κέρδισαν όμως την γλυκιά Αιώνια Ζωή του Παραδείσου.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῶ αὐτῆς τῷ Κηρύκῳ, δικαστοὺ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς, εὔτολμοι κηρύττοντες. τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ πτοούμενοι, ἀπειλᾶς τῶν τυρράνων καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν οὐρανοίς, ἀγαλλιώνται. Χριστῷ παριστάμενοι.

Απόδοση

Η αγία μάρτυς Ιουλίττα, μαζί με τον μόλις τριών ετών υιό της Κήρυκο, που μοιάζει με άκακο αμνό, στάθηκαν μπροστά στο δικαστικό βήμα του τυράννου, κηρύττοντας με θάρρος την πίστη του Χριστού. Δεν δείλιασαν καθόλου μπροστά στις απειλές των αρχόντων. Και τώρα στεφανωμένοι για το μαρτύριό τους στον ουρανό, χαίρονται καθώς βρίσκονται δίπλα στο Χριστό.

Κείμενο: Νεκταρία Πεδιώτη και Καβάλου Πόπη

Επιμέλεια: Φρίγκα Αλεξάνδρα

Πηγές:

βιβλίο:¨ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΑ ¨, του μητροπολίτου Σιδηροκάστρου Μακαρίου έκδοση 2010

βιβλίο: ¨Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων 7¨- Παιδικός Συναξαριστής – Ἰούλιος

κείμενο: Δημήτρης & Άννα Φωτοπούλου

εικονογράφηση: Παρασκευή Χατζηθανάση

Ἐκδόσεις Σταμούλη – Σειρά Ἄθως Παιδικά

Πηγή: http://www.evaggelistria.gr/homepage/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B7%CF%81%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%84%CE%B1/