Εκείνος που ασχολείται με τις αμαρτίες των άλλων ή και από υπόνοιες (μόνο) κατακρίνει τον αδελφό του, ακόμα δεν έκανε αρχή στη μετάνοια , ούτε εξετάζει να βρει τις δικές του αμαρτίες, που είναι πράγματι πιο βαρειές κι από τ’ ασήκωτο μολύβι. Ούτε κατάλαβε ακόμα, από ποιά αιτία ο άνθρωπος γίνεται αναίσθητος, «αγαπά ματαιότητα και ζητεί ψεύδος» (πρβλ. Ψαλμ. 4:3). Γι’ αυτό ,σαν άνθρωπος χωρίς μυαλό που βαδίζει στο σκοτάδι, παραβλέπει τις αμαρτίες του και αφήνει τη φαντασία του ν’ ασχολείται με τις αμαρτίες των άλλων, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε υποθετικές, από υπόνοια.
Του αββά Ισαάκ
Αδελφέ, αν θέλεις να πάρεις κάτι που το έχεις ανάγκη, μη βαρυγγωμήσεις εναντίον του αδελφού σου, μονολογώντας: «Γιατί δεν σκέφτηκε να μου το δώσει μόνος του;». Αλλά με (αδελφικό) θάρρος και με απλότητα πες του: «Κάνε αγάπη και δώσε μου αυτό το πράγμα, γιατί το χρειάζομαι». Αυτή είναι η αγία αγνότητα της καρδιάς. Αν πάλι δεν του το πεις (τίποτα φανερό, αλλ’ αγανακτήσεις (εσωτερικά εναντίον του) και τον κατακρίνεις μέσα στην καρδιά σου, τότε αμαρτάνεις.
Από το Γεροντικό
Ο αββάς Ποιμήν είπε:
- Είναι γραμμένο: «΄Α είδον οι οφθαλμοί σου λέγε» (Παροιμ.25:7 ). Όμως εγώ σας λέω, πως, κι αν ακόμα ψηλαφήσετε κάτι με τα χέρια σας, να μην το θεωρήσετε βέβαιο. Γιατί ένας αδελφός γελοιοποιήθηκε σε μια τέτοια περίπτωση . Αυτός είχε πονηρές υποψίες εναντίον του αδελφού του. Και μια μέρα , που τον είδε τάχα ν’ αμαρτάνει με μια γυναίκα, ταράχθηκε και πολεμήθηκε φοβερά ( από κακούς λογισμούς ). Πλησίασε λοιπόν και τους σκούντησε με το πόδι του, λέγοντας: «Πάψτε, πια! Ως πότε …;»Και να! Τότε διεπίστωσε πως ήταν δυο δεμάτια σιτάρι, το ένα πάνω στο άλλο! Γι’ αυτό σας λέω, πως, κι αν ακόμα ψηλαφήσετε με τα χέρια σας, μη βιαστείτε να κατηγορήσετε.
Από το βιβλίο: «ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΡΙΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.