Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Αρχονταρίκι "Ορθόδοξης Μαθητείας" 30.8.2015

Aρχονταρίκι «ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ», Kυριακή 30 Αυγούστου 2015

Την Κυριακή 30 Αυγούστου 2015, η αίθουσα δίπλα στο εξωκκλήσι του Αγίου Ραφαήλ (βλ. χάρτη), θα λειτουργήσει ως Αρχονταρίκι (ελεύθερη συνάντηση και επικοινωνία) στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Κοινότητος Νέων «Ορθόδοξη Μαθητεία». Η αίθουσα, που απέχει περίπου 600 μέτρα από το σταθμό Κορωπίου του Μετρό, θα είναι ανοιχτή για τους νέους της Κοινότητος από τις 7:30 μ.μ. 

Στο Αρχονταρίκι θα είναι παρών και ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος, διαθέσιμος για προσωπική επικοινωνία με όποιον επιθυμεί να τον συναντήσει για κάποιον λόγο. Νωρίς το βράδυ θα γίνει και κάποια συζήτηση για όσους παρευρίσκονται. 

Το Αρχονταρίκι απευθύνεται σε νέους 18 μέχρι 35 ετών, μπορούν όμως να έρθουν και όσοι εκ των παλαιοτέρων συν τω χρόνω έχουν σχετικώς υπερβεί το όριο αυτό της ηλικίας.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

"Η μοναδικότητα της Παναγίας", του Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολάου


 Ἡ Παναγία ἀποτελεῖ τὴν συγκλονιστικότερη ἀνθρώπινη παρουσία στὴν ἱστορία. Oἱ ὑμνογράφοι καὶ θεολόγοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν διστάζουν συγκρίνοντάς την μὲ τοὺς ἀγγέλους νὰ προκρίνουν τὸ δικό της ἅγιο πρόσωπο. Tὴν προσφωνοῦν ὡς «τιμιωτέραν τῶν Xερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Πράγματι ἡ Παναγία ἔχει μία μοναδικότητα. Πρῶτο· εἶναι ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης τῆς ἀνθρωπότητος. Δι΄ αὐτῆς ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση Tου ο Θεάνθρωπος Kύριος καὶ κατέστη δυνατή γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἡ κοινωνία μαζί Tου. Δεύτερο· εἶναι τὸ ἐγγύτερο πρὸς τὸν Θεὸ πλάσμα μὲ τὴν μεγαλύτερη παρρησία πρὸς Aὐτόν: «πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Mητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Tρίτο· εἶναι ὅμως καὶ τὸ πλησιέστερο πρὸς τὸν καθένα μας πρόσωπο. Eἶναι πιὸ κοντά μας ἀπὸ τοὺς στενότερους συγγενεῖς μας, εἶναι πιὸ πλησίον μας καὶ ἀπὸ τὸν φύλακα ἄγγελό μας, εἶναι πιὸ μάννα καὶ ἀπὸ την μητέρα μας. Ἡ Παναγία ἐπίσης συνδέει τὸ πρόσωπό της μὲ τὸ μεγαλύτερο θαῦμα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου· τὴν θεία ἐνανθρώπηση.  Tέλος, ἡ Παναγία, ὡς Mητέρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς εἰσάγει στὸ μεγαλύτερο μυστήριο γιὰ τὸ ὁποῖο «ἀπορεῖ πᾶσα κτίσις εὐφημεῖν πρὸς ἀξίαν, ἰλιγγιᾷ δὲ νοῦς» καθὼς ἀναλογίζεται τὸ πῶς μέσα ἀπὸ τὴν πύλη τοῦ θεομητορικοῦ σώματος ὁ Kύριος καὶ Θεός μας εἰσέρχεται στὴν ἱστορία καὶ τὸν κόσμο Tου «ἐν δούλου μορφῇ».


Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Εις εσέ του Θεού την Μητέρα και Μητέρα ημών έχομεν την ελπίδα της σωτηρίας μας (Ηλίας Μηνιάτης)

Η Παναγία Παρθένος είναι ανάμεσα εις όλους τους Μακαρίους ακηλίδωτος καθρέπτης αγνείας και καθαρότητος· όλη καλή, όλη άμωμος, καθώς την ονομάζει εις το Άσμα το Πνεύμα το Άγιον· «όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι». Καθαρωτέρα ασυγκρίτως και των ανθρώπων και των Αγγέλων.Όθεν όχι μόνον εις αυτήν χύνει της μακαριότητος το φως, αλλ’ εις αυτήν εισεβαίνει και ωσάν περικλείεται όλη, όλη εκείνη η πολυχεύμων πηγή του φωτός, όλος, όλος της δόξης ο Ήλιος· εις τρόπον, ότι ως άλλος δεύτερος της δόξης Ήλιος, ακτινοβολεί της Παναγίας Παρθένου το μακάριον πρόσωπον και κάνει διπλούν το φως της ανεσπέρου ημέρας. Καταλάβετε δε την διαφοράν της μακαριότητος οπού χαίρονται των λοιπών δικαίων τα πνεύματα και της μακαριότητος οπού χαίρεται η θεομήτωρ Μαρία· ότι εκείνοι μεν κατά μέρος δέχονται της θείας δόξης το φως, αυτή δε όλον δέχεται της δόξης τον Ήλιον. Εκείνοι μερικώς έλαβον εδώ την χάριν και κατά το μέτρον της χάριτος απολαμβάνουσιν εκεί την δόξαν· αυτή είναι δοχείον δεκτικόν εκεί όλης της δόξης, καθώς εδώ εστάθη δοχείον δεκτικόν όλης της χάριτος. Όθεν εδώ ήτον, καθώς την ωνόμασεν ο Αρχάγγελος κεχαριτωμένη, είχε δηλαδή όλον το πλήρωμα της θείας χάριτος· το ομολογεί και ο Θεολόγος· «εκάστοις των εκλεκτών η χάρις κατά μέγεθος εδόθη, τη δε Παρθένω άπαν το της χάριτος πλήρωμα»· εκεί δε είναι δεδοξασμένη, έχει δηλαδή όλον το πλήρωμα της θείας δόξης, καθώς την επροείδεν ο Ιεζεκιήλ· «και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος του Κυρίου». Και «παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Το 15χρονο παιδί που μαρτύρησε για να μην προδώσει την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου..

Ό Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης (+21η Όκτωβρίου) καταγόταν από τα μέρη της Μονεμβασίας. Ό Ιερέας πατέρας του καταγόταν από το χωριό Γεράκι, άλλ’ ως Εφημέριος τοποθετήθηκε στο γειτονικό χωριό Γούβες, από οπού καταγόταν ή πρεσβυτέρα του και εκεί γεννήθηκε το 1758 καί μεγάλωσε ό Ιωάννης.
Από μικρός ό Ιωάννης προσπαθούσε να μιμείται τον Ίερέα-πατέρα του στη ζωή του, τον βοηθούσε στίς Ακολουθίες της Εκκλησίας καί πάντα θυμόταν ότι αυτός ήταν «παπά γιος» καί έπρεπε να προσέχει τη συμπεριφορά του, ώστε να είναι παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του.
Άλλά το έτος 1770 οί ορδές του Αλβανού Χατζή Όσμάν, αφού κατέπνιξαν κάθε σημείο ελληνικής αντιστάσεως, έφθασαν καί στίς Γούβες. Οί Αρβανίτες μεταξύ άλλων φόνευσαν καί τον πατέρα του Ιωάννη (πού δεν διασώθηκε το όνομα του) καί στη συνέχεια αιχμαλώτισαν τον ίδιο καί τη μητέρα του καί τους μετέφεραν στη Λάρισα.
Εκεί τους πώλησαν δύο καί τρείς φορές τον καθένα ξεχωριστά καί υστέρα από δύο χρόνια τους ξαναπώλησαν καί τελικά αγοράσθηκαν καί οί δύο από έναν Τούρκο από τη Θεσσαλονίκη, πού διέμενε στη Λάρισα. Μάλιστα ό Τούρκος δεν είχε παιδιά καί βλέποντας τα χαρίσματα του Ιωάννη, ό οποίος ήταν πολύ έξυπνος για την ηλικία του, πρόθυμος, πειθαρχικός καί σβέλτος στη δουλειά, σκέφθηκε μαζί με τη γυναίκα του νά τον κάνουν ψυχοπαίδι τούς, δηλαδή νά τον υιοθετήσουν.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Ομιλία στην Θεία Μεταμόρφωση (Α. Κυρίλλου Αλεξανδρείας)

Αὐτοί πού καλά γνωρίζουν νά ἀγωνίζονται γιά ἕνα βραβεῖο κατά τούς ἀθλητικούς ἀγῶνες, εὐχαριστιοῦνται ἀπό τά χειροκροτήματα τῶν θεατῶν καί μέ τῶν ἐπάθλων τήν ἐλπίδα ἔντονα παρακινοῦνται πρός τήν νίκη, πού ἁρμόζει σ᾽ αὐτά. Ἀσφαλῶς ὅμως καί ὅσοι ἔχουν σφοδρή ἐπιθυμία νά ἐπιτύχουν τά θεῖα χαρίσματα καί διψοῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἐλπίδας πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἁγίους, ἀφενός ἀναλαμβάνουν μετά χαρᾶς τούς ἀγῶνες χάριν τῆς εὐσέβειας πρός τόν Χριστό. Ἀφετέρου τήν τιμημένη καί ἔνδοξη ζωή κατορθώνουν ὄχι μέ τό νά προτιμοῦν τήν τεμπελιά, πού εἶναι στερημένη ἀπό μισθό, οὔτε βέβαια ἀγαπώντας τήν ἄνανδρη δειλία, ἀλλά πιό πολύ κινούμενοι μέ ἀνδρεία ἐναντίον κάθε πειρασμοῦ καί συνεπῶς μέ τό νά κρίνουν σχεδόν ὡς ἀνάξεις λόγου τίς ἐπιθέσεις πού προέρχονται ἀπό τούς διωγμούς. Ἔτσι θεωροῦν πλοῦτο τό νά ὑποστοῦν παθήματα γιά χάρη Του. Διότι ἀνακαλοῦν στήν μνήμη τους τόν μακάριο Παῦλο, πού ἔγραφε ὅτι δέν ἔχουν ἀξία τά παθήματα τῆς ἐδῶ ζωῆς ἐμπρός στήν δόξα πού πρόκειται νά φανερωθεῖ σ᾽ ἐμᾶς.